Content

Δευτέρα, Απριλίου 23, 2012

Η τέχνη του να γνωρίζεις ανθρώπους



 (foto:Eikoh Hosoe)


Η τέχνη του να γνωρίζεις ανθρώπους. Χειραψία. Επαφή με το δέρμα και τις φλεβίτσες των δακτύλων του. Πτυχώσεις που στιγμιαία ενώνονται και βγάζουν πόρισμα: Πρώτη εντύπωση. Κάποιοι το ‘χουν εύκολο να καθορίσουν τον απέναντι από το πρώτο λεπτό. Μία διαχωριστική γραμμή για χαρούμενους και θλιμμένους. Αισιόδοξους ή μίζερους. Ταμπέλα με την πρώτη. Κλισέ παρωχημένο. Ύστερα μπορεί να τα φέρουν έτσι οι συνθήκες και ο χρόνος να πάρει παράταση.
Επόμενο βήμα• τα μάτια που σκανάρονται μεταξύ τους. Σκοτάδι κοιτάζει σκοτάδι και ψάχνει φως. Κάποιες φορές το βρίσκει με την πρώτη. Άλλες ψηλαφάς χρόνια για να βρεις το διακόπτη κι άλλες πάλι το φως που σκάει μπρος σου δε σου κάνει καθόλου. Τεχνητό και νέον. Ρίχνεις άγκυρα στον παραδίπλα.

Τους περισσότερους ανθρώπους που γνωρίζεις θα τους συνδυάσεις με άλλους. Νομοτελειακό αξίωμα. Σαν τα Σύνολα στα Μαθηματικά. Κάθε άνθρωπος έχει κύτταρα από άλλους, ανήκει ταυτόχρονα σε πολλά υποσύνολα, και είναι όμως μια οντότητα από μόνος του. Ίσως και από αταβισμό, οι ανθρώπινες σχέσεις να επαναλαμβάνονται. Τυχαίοι συνδυασμοί υποσυνόλων που ενεργοποιούν μέσα σου συναισθήματα και μνήμες υπό καταστολή. Σπάνια θα ξέρεις γιατί επέλεξες ν’ αγαπήσεις κάποιον. Μια επιλογή από προηγούμενες επιλογές κι ας μοιάζει καινούργια και λουστραρισμένη.

Υπάρχει όμως και μια στιγμή στις ανθρώπινες σχέσεις που η γιορτή λήγει και σοβαρεύεις. Μέχρι ποιο σημείο πλησιάζεις τον άλλον; Η καθοριζόμενη απόσταση είναι ευθέως ανάλογη με τη δυνατότητα φυγής. Όσο πιο μεγάλη απόσταση, τόσο μεγαλύτερη ευκολία να στήσεις νοητές γεωμετρίες, οχυρά και οδοφράγματα. Να παίξεις αναίμακτα. Δεν περνάνε όλοι από την ίδια πόρτα, ούτε κι εσύ θες να περάσεις από όλες τις πόρτες.

Η Γκρέιντι, στο Καλοκαιρινό Ταξίδι του Καπότε, μονολογεί προσμένοντας μαρτυρικά τον Κλάϊντ: «Είναι πολύ σπάνιο ν’ αγαπήσει κάποιος οποιονδήποτε αν δεν μπορεί με έναν τρόπο να τον φθονήσει»

Να τον φθονήσεις ακόμα και για τις πόρτες που άνοιξε εντός σου.



*1η δημοσίευση στο doctv.gr

2 σπόροι:

Marina says:
at: Σάββατο, Απριλίου 28, 2012 3:35:00 μ.μ. είπε...

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να παρατηρήσεις σε έναν άνθρωπο, με τις πρώτες ματιές. α) Τα μάτια. Συνήθως κυττάμε διαγώνια τον απέναντί μας, εστιαζόμενοι στο δεξί του μάτι που φιλικά χαμογελά. Τα μάτια δεν είναι ίδια, δεν κυττούν με τον ίδιο τρόπο. Το αριστερό μάτι μπορεί να μην είναι τόσο φιλικό, ή να κυττάει εσένα με άλλο τρόπο. Λένε ότι το αριστερό ματι είναι εκείνο της ψυχής, το δεξί της προσωπικότητας.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Απριλίου 30, 2012 10:27:00 μ.μ. είπε...

#Μαρίνα, πολύ ενδιαφέρον αυτό που γράφεις...Πού μπορώ να το βρω;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers