"...Οι δείχτες σπρώχνουν το λεπτό,
είναι από σίδερο γερό
δεν τους βαστώ ...
Συ κράτα τούτη τη στιγμή.
- Του ρολογιού τον χτύπο.
- Και φκιάξε επίμονο ρυθμό
που να ΄χει μέσα τον καιρό ...
- Και τον χαμό ...
- Χρέος πικρό ...
- Πού είσαι, πες μου;
- Εδώ μακριά σου ...
- Έφυγε κι όλας η στιγμή
οριστικά.
- Και γίναν όλα διαφορετικά.
- Και η σιωπή ...
- Που ακολουθά ...
- Μας παρασέρνει, μας μεθά ...
- Και μας βυθίζει στην αρχή ...
- Του χρόνου πριν να γεννηθεί .
- Μνήμη πιστή..."
Μ. Χατζιδάκις
2 σπόροι:
at: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 16, 2009 7:54:00 μ.μ. είπε...
Παπαρούνα αγαπημένη,
δεν ξερω κι εγώ πριν από πόσο καιρό, περιδιαβαίνοντας όλα τούτα τα γραμμένα απ΄την καρδιά σου...σε συνάντησα να λες κατι γι' αγκάθινα φιλιά.
Τι πονεμένη συνεκφορά.
Και πρόσφατα τη δανείστηκα κατά κάποιον τρόπο, τη χώρεσα στον τελευταίο στίχο ενός κουπλέ σ'ένα χασάπικο που ένας φίλος έγραψε με αγάπη...
Τώρα ηχογραφούμε έναν δίσκο και οφείλουμε να ζητήσουμε την άδειά σου για να μείνουν "τ'αγκάθινα φιλιά" ως έχουν...Τι λες;
Αναστασία ή αν θες anastasia29bm@hotmail.com
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009 7:42:00 μ.μ. είπε...
Όμορφα είναι εδώ;)
Καλώς σας βρήκα:)
Δημοσίευση σχολίου