Content

Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2008

"Listen to me, why is everything so hazy?"

Μάσκες ομορφιάς με κίουι και λεμόνι. Δίαιτες με αυγά και καρότα, πώς σε γεμίσουν θερμίδες οι διαφημίσεις κι έπειτα σε τρομπάρουν με υγιεινή διατροφή, μυστήρια πράματα... Οι δρόμοι γέμισαν με free press, είναι όμορφα όταν το μάτι εξασκείται στο design. Ξεχειλίζουν τα μελάνια κι οι τετραχρωμίες, τα πίξελ και τα έξυπνα σλόγκαν. Μια διαφήμιση με καλοφτιαγμένο design είναι λιγότερο ένοχη. Ύστερα σου χαλάνε τη μέρα οι σαχλαμάρες της τιβί, απορώ με τον διαφημιστή της HOL. Οι Ερυνίες δεν είναι ερωμένες του; Και κει που το off σε σώζει από χρόνιο κάψιμο, χτυπάει το τηλέφωνο για προσφορές υπηρεσιών. Παραβίαση ιδιωτικού χώρου. Ξεδιάντροπα.

Κάποια άλλα φεγγάρια, σουλατσάρεις τη περηφάνια σου μιλώντας για μελομακάρονα που δεν ξεκληρίστηκαν και για μωβ άιλαινερ από τα Χόντος. Τώρα πια κοιμάμαι μ’ ένα μωβ τόξο πάνω απ’ το βλέφαρο. Να διώχνει τον Εφιάλτη. Μα οι ύπνοι μου είναι ωρολογιακές βόμβες. Ξυπνάω και νομίζω πως πέρασα πίστα του Σούπερ Μάριο. Σεισμοί κλονίζουν τις ονειροπαγίδες στο ταβάνι, ο Μορφέας γρυλίζει τρομαγμένος, το βάζο σωριάζεται εκκωφαντικά στο πάτωμα κι εγώ μόνη κάτω από ένα δόμα να χάνω ψυχραιμία. Με αλλάζει ετούτο το φυσικό φαινόμενο. Κινούνται οι μέσα μου πλάκες, κατολισθήσεις συναισθημάτων και κιλά σκόνης. Με τσινίζει η ασημαντότητά μου.

Κι αν έπρεπε να χαρακτηρίσω κάπως ετούτες τις μέρες θα λεγα πως είναι μέρες προσμονής κι απώλειάς της. Σα δύναμη που ούτε κερδίζεται αλλά ούτε χάνεται.


"Lilac wine is sweet and heady, like my love.Lilac wine, I feel unsteady, like my love. Listen to me... I cannot see clearly. Isn't that she coming to me nearly here? Lilac wine is sweet and heady, where's my love? Lilac wine, I feel unsteady, where's my love? Listen to me, why is everything so hazy? Isn't that she, or am I just going crazy, dear? Lilac Wine, I feel unready for my love, feel unready for my love." J. B.

υ.γ. η φώτο ανήκει στον Harley V W

6 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 09, 2008 4:03:00 μ.μ. είπε...

μερες αδεσποτες
μερες περισυλλογης
μοναξιας
και
τσακισμενων γελιων
μερες δικες σου

απο ολα
με στεναχωρησε το οτι
''σε τσινιζει
η ασημαντοτητα σου ..''

καλη χρονια
ζωογόνα
xxx

dim juanegro says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008 4:00:00 π.μ. είπε...

Ασημαντότητα...
ένα σήμαντρο που ακούγεται από ακαθόριστο σημείο
και ψάχνεις
και ψάχνεις
αλλά δεν εντοπίζεις την πηγή της έντασης του ήχου
κι έπειτα της εικόνας
μιας παράστασης λεχώνας που δακρύζει στην όρασή σου
Ασημαντότητα;
Μάλλον όχι.
Συγκλίνω στην παρατηρητικότητα...

VROXOPOIOS says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008 5:52:00 π.μ. είπε...

θα έρθουν καλύτερες μέρες...

θα το δεις...

Me:Moir says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008 10:46:00 π.μ. είπε...

Νομίζω οτι αυτό το συναίσθημα της προσμονής και ταυτόχρονης απώλειας είναι ουσιαστικά ένα προαίσθημα γι' αυτό που περιμένεις. Άνοιξε την αγκαλιά σου, κλείσε τα μάτια σου, και πάρε μια βαθιά αναπνοή. Έρχεται.
Φιλιά.

Me:Moir says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008 10:47:00 π.μ. είπε...

Συγχαρητήρια και για τον Jeff Buckley. Λατρεμένος.

Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Ιανουαρίου 12, 2008 12:45:00 π.μ. είπε...

#mistati, σου στέλνω οξυγόνο

#ντιμ, δε νομίζω ότι το εγώ μας είναι ακαθόριστο σημείο. Αντιλαμβάνομαι, κυρίως όταν με τσιμπάνε ισχυρές και σεισμικές αφορμές, πόσο μάταιες είναι οι θλίψεις, πόσο ασήμαντο ειναι το εγώ μας που το ντύνουμε με λέξεις για να φανει ομορφότερο.

#βροχοποιέ, καλή χρονιά. Μέρες όμορφες έρχονται, ύστερα φεύγουν, μετά ξανάρχονται. Σαν τα καράβια..

#το ξέρεις πως ήσουν ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα όταν έβαλα τον Μπάκλευ...;)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers