Content

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 26, 2007

"...ήταν γραφτό να γίνει δυο κομμάτια."

Τρύπωνε από παντού η απουσία. Έτριζε κάτω από το κρυστάλλινο ποτήρι, μαύριζε το ασημένιο πιρούνι, η απουσία αποτυπωνότανε στο κούτελο, γλίστραγε από τα μάτια, κατέβαινε στα χείλια, εκείνα έτρεμαν, πάλευαν να αντισταθούν σε νόμους της βαρύτητας, μα η ελαφρότητα, φως μου, έχει το πιο βαρύ αντίτιμο. Δεν υπάρχει ανοσία στην απουσία.
Στα μπαλκόνια των άλλων, χιλιάδες λαμπιόνια έχουν στήσει ένα πάρτυ κιτς. Κραυγαλέες, φαινομενικές υποσχέσεις. Ξεφτισμένες προσδοκίες.Νομίζεις πως είναι η έναρξη κάποιας τεράστιας γιορτής, πως σε λίγο, να! τώρα!, κάτι θα γίνει, θα πεταχτούν από παντού φωτοβολίδες, κι όλα έπειτα χαρούμενα, ζευγαρωμένα, μα οι γιορτές ξεθωριάζουν, τα λαμπιόνια συνεχίζουν να καίνε σε άτακτους ρυθμούς και τα καλοσιδερωμένα μαντήλια γεμίσανε αλάτια και λαδωμένα αποτυπώματα.Δεν ήρθες και μένουμε όλο και πιο λίγοι. Τρομάζω.
Μέρα μετά καίει στην οθόνη σου η Ευδοκία. Η Ευδοκία που ζει σ’ ένα χαμόσπιτο και διώχνει με βρισιές τον έρωτά της.Η Ευδοκία που ταπεινώνεται. Η Ευδοκία που φιλά και χορεύει. Μάτια αθώα και γέλιο σατανικό. Σε τρομάζει το γέλιο της, φως μου;
Έτσι γελούν οι τρομαγμένοι.

"Χωρίσαμε ένα δειλινό με δάκρυα στα μάτια
Η αγάπη μας ήταν γραφτό, να γίνει δυο κομμάτια
Πονώ σαν συλλογίζομαι τα όμορφα τα βράδια
που μου ’δινες γλυκά-γλυκά όρκους, φιλιά και χάδια
Με μια λαχτάρα καρτερώ και πόνο στην καρδιά μου
Ίσως γυρίσεις γρήγορα ξανά στην αγκαλιά μου"

3 σπόροι:

efoudi says:
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 29, 2007 6:59:00 μ.μ. είπε...

να σου θυμίσω κι εγώ ένα;

"Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει,Η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει,Δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι,Εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι.."

καλή χρονιά..

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 31, 2007 1:10:00 π.μ. είπε...

:)
καλη χρονιά. Με υγεία.

ΩΣΗΕ says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 01, 2008 10:42:00 π.μ. είπε...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΙΤΣΑ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers