Content

Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2007

φρενίτιδα.

(Vladimir Clavijo)
Ο ταξιτζής του μεσημεριού που πάτησε το χρονόμετρο όταν άνοιξα τη πόρτα. «Αιγάλεω». Ύστερα που μ’ έπιασαν τα κλάματα. Που με κέρασε τσιγάρο και μού μίλαγε για την ΑΕΚ. Που δεν άκουσα κουβέντα. Που κάπου στους Αγίους Αναργύρους είδα πόσο γλυκά έπεφτε ο ήλιος πάνω σε μια ταράτσα. Μια φανέλα απλωμένη ανέμιζε σα λάβαρο. Θα μπορούσε να ταν απόγεμα Αυγούστου. Και εγώ να τρέχω προς τη θάλασσα. Παραλογίζομαι. Μιάμιση ώρα σ' ένα ταξί, και το μυαλό πλυντήριο. Σκαλιά με μανταρίνια, ύπνους, λόγια και παύση αγάπης. Κατεβαίνω σκαλιά, πέφτω και τσακίζομαι. Σημάδια στον αντίχειρα. Κάψιμο. Κατεβαίνω κι άλλα σκαλιά. Ξεστομίζω φράσεις. Δεν είμαι εγώ. Μια άλλη με ύφος στάρλετ και δακρυγόνα στα χέρια. Εκσφενδονίζει δράματα κι ανοίγει ράμματα. Δεν είμαι εγώ, μα μου μοιάζει. Με τρομάζει εκείνη η άλλη. Αλλάζω δαχτυλίδια, χορεύω σάμπα, πάνω απ’ τα κεφάλια μας χιλιάδες καρδούλες κόκκινες και ασημιές. Κι άλλο, κι άλλο! Πόσο διαρκεί ο ορός της διασκέδασης; Ύστερα πέφτεις. Γλιστράς σε παρκέ φίσκα από κόκκινες κι ασημιές καρδούλες. Γκρεμίζεσαι. Κι άλλα σκαλιά πιο κάτω. Πόσο διαρκεί ο ορός της λύπης; Ξυπνάς στο κρεβάτι σου. Ντόπα μια όμορφη νύχτα. Θες κι άλλη. Δεν τη βρίσκεις και βουλιάζεις. Χριστούγεννα, σου λένε οι άλλοι. Εκατοντάδες παιδεμένα χέρια στα φανάρια ποντάρουν στη λέξη «Χριστούγεννα». «Ένα ευρώ, κύριε». Και στα μεγάφωνα Last Christmas, και όλοι χαρούμενοι, μάγουλα κόκκινα, λαμπιόνια, και χαρτί από τα τζάμπο, και λάμπω, λάμπω!

Πονάω. Μοναξιά μου, κούκλα μου.

3 σπόροι:

ΩΣΗΕ says:
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2007 2:19:00 π.μ. είπε...

A ρε παπαρούνα μου καλή...
έχω χαλαστεί πολύ απόψε...
Ερχονται όμως Χριστούγεννα... και πρέπει να ντυθώ στο κλίμα που αρμόζει στη ξεφτίλα μας... χαμόγελο, ωραίο ντύσιμο, ευπρέπεια...
φτου γαμώτο μου...
άσε... άσε..

anthrakoryxos says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 23, 2007 12:04:00 π.μ. είπε...

Αν είχα τώρα μια παπαρούνα
Άι Βασίλης θα μπορούσα να ντυθώ
Με βελούδινα φύλλα για καπέλο
με λίγο απ' το αίμα τους στα μάγουλά μου

Αν είχα τώρα μια παπαρούνα
θα της έκανα χώρο στο κρεβάτι μου
και στο πρώτο δέντρο που θα έβρισκα
στολίδι θα την έκανα, σπάζοντας την μονοτονία του χειμώνα

Αν έβλεπα ξαφνικά μια παπαρούνα
Θα καμωνόμουν μαζί της πως είναι άνοιξη ή και καλοκαίρι
και θα την έπαιρνα μαζί μου
κάπου αλλού
μακριά απο σάπια Χριστούγεννα
και κακοφτιαγμένα, αδιάφορα, με ημερομηνία λήξης χαμόγελα..

fish eye says:
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 24, 2007 1:04:00 μ.μ. είπε...

ευχομαι τα πιο ομορφα χριστουγεννα..ελλα σε μενα να δεις που σουχω ενα παραμυθακι..φιλιαα!!

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers