Content

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007

"αχ, στα πέντε δάχτυλά μου"

(Δημήτρης Παπαγεωργίου)
Με τάιζα τις μικρές ώρες μανταρίνια. Κάτω από το πάπλωμα ξεφλούδιζα το πορτοκαλί τους περίβλημα και άφηνα εκρήξεις οξύτητας να τρυπούν τη γλώσσα μου. Το πρωί, οικογένειες κουκουτσιών σχολίαζαν τον ύπνο μου. Τον ανήσυχο ύπνο μου. «Ποιος την ταλανίζει και κλαίει απάνω στ’ όνειρο;»

Παύση αγάπης.

Ποιος θα έμπαινε στον κόπο να διαβάσει τα ανεστραμμένα νοήματα πίσω από τα φθόγγους που θα γένναγε το στόμα;

Ξέρω πια. Η απάντηση στο «τι νέα;» δεν στριμώχνεται πίσω από ένα «τίποτα, τα ίδια». Αλλά στο «μια βόμβα μοναξιάς με διαμέλισε σήμερα και κρυώνω πολύ.»

Αχ, σεβντά μου.

Για μέρες πολλές συνέχισα να μου μιλώ με σπαραχτική τρυφερότητα και να με ταίζω μανταρίνια κάτω από παπλώματα.

9 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007 10:34:00 π.μ. είπε...

Καλημέρα σας Παπαρούνα μας...πάρα πολύ ωραίο το κείμενο αυτό...πάρα πολύ ωραίο...μικρό αλλά πολύ ωραίο.....κάποτε νιώθω και γώ έτσι να με διαμελίζει μια 'βομβα από μοναξιά'πάρα πολύ συχνά το νιώθω.. αυτό...αυτή τη μοναχικότητα...αυτή τη μελαχολία του Χειμώνα...και δε θέλω;;δεν έχω όρεξη να σηκωθώ από τα παπλώματα;;....ίσως και να μη μπορώ δε ξέρω....μπορεί και να μη μπορώ...είναι το αίσθημα της λύπης που μας κατακλύζει το Χειμώνα πάντα.....Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.

γ.κ. says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007 6:28:00 μ.μ. είπε...

βαλε φωτιά σε οτι σε καίει σε οτι σου τρωει την ψυχη εξω οι δρομ.....

ΝΑΙ. Τι γυρεύουμε εμείς ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΎΧΤΑ ΤΩΝ Άλλων ;
Είμαι θεά σκιά λαμπερή

Ειμαι επικίνδυνη είμαι τρελή ειμαι εθισμένη απο την ίδια την ΖΩΗ .

Sakis says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007 9:42:00 μ.μ. είπε...

Καλησπέρα, Πάπυ!

Σου συνιστώ ανεπιφύλαχτα ν' αγοράζεις μανταρίνια κλιμεντίνες (χωρίς κουκούτσια)... (Αυτή δεν είναι η ποικιλία ή κάνω λάθος;) Έτσι, θα γλιτώσεις από τα σχόλια και τις κακές γλώσσες των οικογενειών... ;-) Δεν ξέρω γιατί, αλλά, άσχετο, ο συνειρμός οδήγησε τυφλά τη σκέψη μου στις μαφιόζικες οικογένειες, την Κόζα Νόστρα και τον ''Νονό'', με τις υπέροχες μουσικές του Ν. Ρότα...

Πάντως, για κάτω απ' τα σκεπάσματα, δε θα υπάρχει φυσικό άρωμα, πιο ευωδιαστό από τα αιθέρια έλαια της φλούδας των μανταρινιών... Πάω να χτυπήσω κανά μανταρινάκι, τώρα που τα μελέτησα... :-)

Υ.Γ.: 1) Καμμιά φορά σκέφτομαι, πως ένα ταπεινό ποστ μπορεί, συχνά κι ανεπίγνωστα από κείνον που το αναρτά, για μια στιγμή, να καταφέρνει εντελώς ερασιτεχνικά, τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι περίπου κι ένας πυροτεχνουργός, που εξουδετερώνει κατ' επάγγελμα εκρηκτικούς μηχανισμούς: απρόσμενα, σαν από μηχανής Θεός, ν' απενεργοποιήσει μια ''βόμβα μοναξιάς''... Αλλά, πάλι, είναι φρονιμότερο, καθώς λένε, να μην κρίνει κανείς εξ ιδίων και τ' αλλότρια...
2) Δυστυχώς, Πάπυ, τα τρυφερά, αποδημητικά μας χάδια, τα μονοπωλούν, ζηλότυπα και προνομιακά, οι χορδές της κιθάρας, η γάτα που γουργουρίζει στον καναπέ και το μαξιλάρι μας... Άντε, κι έν' αδέσποτο σκυλί στη γωνιά του δρόμου ή το σκουφάκι μικρού, ξανθού κι αγγελικού κοριτσιού με κοτσιδάκια, που χαριεντίζεται ανέμελα στην αγκαλιά ενός παραμυθένιου Άη-Βασίλη, πιθανόν σε κάποιο, γιορτινά στολισμένο, πολυκατάστημα του κέντρου της πόλης μας... :-)

Sakis says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007 9:53:00 μ.μ. είπε...

Αλήθεια, με τις ψυχές και τα διαμερίσματα, που 'ναι σπαρμένα νάρκες μοναξιάς και δε γνωρίζουν τι θα πει ''εκκαθάριση ναρκοπεδίου'', τί γίνεται; Έχεις καμμιάν ιδέα; Βοήθειά μας...

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007 11:33:00 μ.μ. είπε...

Πανέμορφο πραγματικά. Έτσι, ξεκινώντας από κουκούτσια και χρώμα, να φτάνεις στο μεδούλι και το χυμό ενός μανταρινιού!
demon από www.blogosfaira.com

ΩΣΗΕ says:
at: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 13, 2007 11:02:00 π.μ. είπε...

«μια βόμβα μοναξιάς με διαμέλισε σήμερα και κρυώνω πολύ.»

I Rest My Case

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 12:29:00 μ.μ. είπε...

#ηλιαχτίδα, παρτε ένα μανταρίνι...Αφορμές για χαρές και λύπες πάντα δε θα χουμε; :)

#ψουξ, τα κουκούτσια να ρωτήσεις τί δουλεια έχουν στον ύπνο μου.. :Ρ

#σάκη, ναι οι κλιμεντίνες είναι..
Η "εκκαθάριση ναρκοπέδιου" γίνεται από έξω προς τα μέσα ή το αντίθετο;

#demon, να σας κεράσω κι εσας μανταρίνι; Το λικέρ σταφύλι μάς τέλειωσε δυστυχώς στο περας του φθινοπώρου

#ωσηε, καλη μέρα:)

Roadartist says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 14, 2007 4:24:00 μ.μ. είπε...

με κέντρισε τρελά η φωτό αυτή@!!

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 15, 2007 10:22:00 μ.μ. είπε...

Αχ! είδα σήμερα στο βασιλόπουλο κατι μανταρινάκια ωραία πορτοκαλιά και βιολογικά.
Στάθηκα εκεί μπροστά τους και σε θυμόμουν...
Είναι πραγματικά απίστευτο το που βρίσκουμε παρηγοριά όταν την χρειαζόμαστε...
Ωραία..ζουμερά.. πορτοκαλί.. μανταρινάκια...

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers