Content

Παρασκευή, Οκτωβρίου 19, 2007

"μ' ένα λευκό μοντέρνο αερόπλοιο"

(...ή αλλιώς αυτόματη γραφή Νο.12)

Kοιτάζω φωτογραφίες από το νησί. Εγώ είμαι εγώ που μοιάζω σαν εγώ αλλά δε νιώθω εγώ; Ψέμα τρανό κι ένδοξο οι φωτογραφίες. Ακόμα και γι’ αυτούς που αγάπησες, μικρό μου. Χαζεύεις το ιλλουστρασιόν χαρτί και ποιον αγαπάς δεν ξέρεις. Το βλέμμα που σφαλίστηκε μέσα σε pixel και χρώματα cmyk ή τον άνθρωπο που κάπου αλλού ξοδεύεται τώρα.

Έρχεται ο Woody με το κλαρίνο του το Δεκέμβρη, τον είχε δει πριν αρκετά χρόνια η Γ. στο φεστιβάλ Βερολίνου και μπροστά της καθότανε ο Tom Waits. Και μόνο από τη χαρά μου, θα είχα αρχίσει να τραγουδάω και να σφυρίζω με ύφος μπλουζίστα. Μπορεί τώρα να βρισκόμουνα σε περιοδεία στην Ουτρέχτη και στην Πράγα, να χα ένα ντέφι με κορδέλες και να χόρευα κλακέτες.

Αντ' αυτού, μεσάνυχτα Κυριακής και από λάθος στροφή αντί να βρεθώ στη Νίκαια, τριγύρναγα στο νεκροταφείο της Αγ. Βαρβάρας με τη Β. να σπαρταρά σα ψάρι δίπλα μου. Ύστερα κατά έναν αλλόκοτο και μαγικό τρόπο η Θηβών ξανοίχτηκε μπρος μας και τα φαντάσματα σταμάτησαν να μας γιουχάρουν.

Κάποιες φορές νιώθω ότι οι άνθρωποι περιμένουν να ακούσουν από μένα την πιο μεγάλη, την πιο όμορφη κουβέντα, εκείνη που θα ραγίσει το μάρμαρο και θα τους ξεκουφάνει ο χτύπος της καρδιάς τους. Δε ξέρω τι θέλουν κι ας ξέρω πως νιώθουν. Σκορπάω χαμόγελα κι αναπνοές. Νοητά κοντά τους.

Ζούμε. Ακόμα. Αυτό από μόνο του, μικρό μου, συνθέτει θαύμα.

Μπορεί και τελευταίο φθινόπωρο σε τούτη τη πόλη. Βλέπω τα πρόσωπα των φίλων μου σα να ναι καινούργια. Και το δικό σου, panda μου.

2 σπόροι:

Sakis says:
at: Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007 12:02:00 μ.μ. είπε...

Υπάρχει, άραγε, πιο πιστή κι αφοσιωμένη σύντροφος της φθινοπωρινής μελαγχολίας μας, άλλη από μια ήσυχη μπαλάντα, σαν κι αυτή του Νικολα'ί'δη; :-)

Υ.Γ.: 1) Αν αξίζουν για κάτι οι φωτογραφίες, είναι πιο πολύ για κείνο που επιμελώς αποκρύπτουν ή ακροθιγώς υπαινίσσονται, παρά για κείνο που φανερώνουν απροκάλυπτα...

2) Ο Γούντυ; Τον Τρυποκάρυδο, εννοείς; :-) Καλώς να μας ορίσει!

3) Αν σκορπάς χαμόγελα κι αναπνοές, είσαι σε καλό δρόμο... Για ν' αγαπηθείς! :-)

4) Ετούτ' η πόλη, όμως, θα σ' ακολουθεί... Είναι το αναγκαίο σκηνικό των αναμνήσεών σου...

Καλημέρα!

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 21, 2007 9:34:00 μ.μ. είπε...

γαμω τον firefox. α στα διαλα!

λοιπόν, σάκη,

1)τα ψώνια δεν κρύβονται, φωνάζουν :Ρ

2) αυτός εδώ:http://www.woodyallenband.com/JerryZigmont.html

3) η αγάπη τελικά είναι αμφίσημη έννοια.

4)ναι.

καλό βράδυ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers