Content

Δευτέρα, Οκτωβρίου 01, 2007

ξημέρωμα.

( Στέφανος Δασκαλάκης)
Με κάτι πολύχρωμα σφηνάκια να κολυμπάνε μέσα μου, ώρα 6 πρωινή, περνώ μπροστά απ’ το σπίτι σου σα κλέφτης που λαχταρά να βρει τη λεία του, μα είναι τα στόρια σου νεκρά, ζαλίζομαι, γέμισε το μυαλό με φώτα νέον και φάτσες αδιάφορες, προσπερνώ το μπαλκόνι σου απογοητευμένη κι οι ρόδες να μουγκρίζουν. Σε ψάχνω σαν κάτι το ανέφικτο.
Κατά τις 10, ασθενοφόρα και τρυπάνια μού ξεσκίζουν τα όνειρα, έξω να πήζει το φως της μέρας κι οι βλεφαρίδες μου μπλεγμένες.
Δεν ήρθες.
Οι πιο όμορφες σκέψεις μου πάλι μουλιάσανε στον ύπνο.

6 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007 10:13:00 π.μ. είπε...

δεν ηρθες
δεν ηρθε
καθενας μονος του
χωρις πληθυντικο
οχι μαζι
οχι χωρια

fish eye says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007 6:01:00 μ.μ. είπε...

δεν ηρθες..γι αυτο ξετυλιξα τις σκεψεις μου στο φως της μερας..κι ειχε τοση ομορφια..
φιλι

Unknown says:
at: Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007 3:28:00 μ.μ. είπε...

τα στόρια νεκρώθηκαν περιμένοντας σε, τα αδιάφορα πρόσωπα ήταν οι ρουφιάνοι της ημέρας που άρχιζε προκαλώντας σου σύγχυση ώστε να μην κτυπήσεις το κουδούνι που σε παρακαλούσε να το κάνεις

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007 4:09:00 μ.μ. είπε...

#μιςτάτι,
Μην περπατάς μην περπατάς μαζί μου να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα και θα σε κάψουνε
περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα

Γυρνάω και σε βλέπω κι αναστατώνομαι
αν είσαι όπως δείχνεις εγώ σκοτώνομαι
Δεν θέλω να μας δούνε μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους

Περπάτα κι ακολούθα μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος αποσπερίτη μου
κι όταν χτυπάς την πόρτα μες στα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα 'ναι ορθάνοιχτα


από τα πολύ αγαπημένα. και πονεμένα..Γιώργος Ιωάννου στα λόγια

#φεγγαροαγκαλιές, καλησπέρες:)

#δρομοπνευματάκι, έξι η ώρα το πρωί να χτυπώ κουδούνια είναι βίαιο. Τις άλλες ώρες, απλά ντρέπομαι..:ρ

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007 9:04:00 π.μ. είπε...

οχι μαζι

(ειναι το αγαπημενο μου
τραγουδι )

σε καλημεριζω πριγκηπεσσα
xxx

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2007 10:36:00 μ.μ. είπε...

Ψιλόβροχο..
H νύκτα προχωρημένη.
Στη κορυφή της σκάλας, με την ομπρέλλα να λαμποκοπά κάτω από το φανάρι του δρόμου
έξω από τα ερμητικά κλειστά παράθυρα...
Μέσα ποιός ξέρει...
Έξω ερημιά...
Πήρα να κατεβαίνω αφού πρώτα κύτταξα για ώρα τη χρυσή βροχή που χόρευε.
Λίγο πριν το τελευταίο σκαλί με βγάλει πίσω στο κόσμο της πόλης,
απέναντι στον άσπρο τοίχο με κόκκινα γράμματα, ήταν γραμμένο:
"Αντιο στο δάσκαλο της διαλεκτικής του πάθους"
ocgb

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers