Ο ήλιος κάνει γκελ στους θερμοσίφωνες της πόλης και έπειτα χώνεται σφήνα πίσω από τα καρβουνιασμένα βουνά. Ο Ιούλιος είναι άτακτο παιδί. Ζηλιάρικο. Όλα τα φώτα πάνω του θέλουν να 'ναι. Του γυρνώ την πλάτη και μού δαγκώνει το μάγουλο. Μα η θάλασσα του Αυγούστου είναι πιο μεστή και σοφότερη. Στο σπίτι μουτζουρώνομαι με σινική μελάνη και ψάχνω για κινέζικα πινέλα. Θέλουν, λένε, να ζωγραφίζω παπούτσια. Δεν αποτυπώνονται έτσι τα χιλιόμετρα, κύριοι. Έπειτα ξεχνιέμαι με ντοκιμαντέρ για δελφίνια. Ευγενικά, σκληρά πλάσματα. Το βράδυ, γιασεμιά και βασιλικοί κουτσομπολεύουν στο μπαλκόνι και γω κατασκοπεύω τη γειτονιά. Η ζωή μού μοιάζει γενναιόδωρη όταν σε νοιάζεται ουσιαστικά κι ένας μόνο άνθρωπος. Δίχως μπακαλίστικα πάρε-δώσε. Η ζωή μού μοιάζει γενναιόδωρη όταν δίπλα μυρίζει θάνατος. Ύστερα το ξεχνάς και ζέχνει το παράπονο από πάνω σου. Τα ίδια, πάντα τα ίδια, δεν αλλάζει ο άνθρωπος, κύριοι. Θέλω μια Αθήνα άδεια και φτηνά τσιγάρα.υ.γ. η φώτο ανηκει σε μια συνονόματη από το dpgr
7 σπόροι:
at: Σάββατο, Ιουλίου 14, 2007 4:07:00 π.μ. είπε...
και ίσως και το chan chan των buena vista social club να αντηχεί στα δρομάκια, από το σούρουπο ως την αυγή..
at: Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007 3:40:00 μ.μ. είπε...
Όλη αυτή η ηρεμία και καλοπέραση σου φέρνει γκρίνια; Μήπως είσαι τελικά βιτσιόζα; Νιώθεις ικανοποιημένη μόνο όταν όλα γύρω σου κινούνται σε φρενήρης ρυθμούς;
at: Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007 11:17:00 μ.μ. είπε...
#άταντε, :)
#τζιτζιλάμδα, μήπως σας παραχτύπησε ο ήλιος; Περαστικά κι ανοιχτά μυαλά.
at: Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007 11:36:00 π.μ. είπε...
Αυτό που σας ενόχλησε είναι η αστοχία ή η αδιάκριτη ευστοχία της παρατήρησης;
at: Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007 12:41:00 μ.μ. είπε...
Δε μπορώ να έχω απαιτήσεις από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν ουσιαστικά να κάνουν παρατηρήσεις βάθους και ευστοχίας. Οπότε δε με πειραξε το άστοχο σχόλιο. Αυτό που με πείραξε είναι η κουραστική εμμονή σας να εξάγεται πορίσματα για το ποιος είναι, πού μένει, πώς περνά και πως τη βρίσκει ο άλλος από συγκεκριμένες κουβέντες περί προοπτικής και από γραφτά. Μου φαίνεται στενόμυαλο. Προσπάθησα να σου το πω και άλλες φορές αλλά μάλλον δεν το έκανα ξεκάθαρο. Και στην τελική το θεωρώ θετικό που αντί να κάθομαι να τρώω λεφτά γονιών έχω στόχους και τους παλεύω. Η κουβέντα επί του θέματος για μένα τελειώνει εδώ.
at: Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007 2:21:00 μ.μ. είπε...
Σας ζητώ συγγνώμη που σας κούρασα με την εμμονή μου να προσπαθώ να κατανοώ ανθρώπους. Το θέμα της προοπτικής μου φαίνεται άσχετο στην προκειμένη περίπτωση, αλλά το στενό μου το μυαλό μάλλον δεν κατανοεί το πού το πάτε. Το ότι παλεύετε για τους στόχους σας το θεωρώ θαυμαστό, απλά σας επισήμανα μερικές άλλες φορές να μη ξεχάσετε να ζήσετε κιόλα. Αυτά. Καλό σας καλοκαίρι!
at: Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2007 2:40:00 μ.μ. είπε...
ti wraia pou grafeis GAMWTO!!!
Δημοσίευση σχολίου