(φώτο: Κώστας Κολημένος)Καμιά φορά, κοιτά το σπίτι του απ' έξω, σα να 'τανε διαβάτης, σαν περαστικός, κι αναρωτιέται πώς να είναι άραγε η ζωή μέσα σ’ αυτό το σπίτι. Φαντάζεται φωνές και φωταψίες, γέλια και κλάματα, γέννες, θανάτους, γάμους κι άλλες γέννες κι άλλους θανάτους και πότε σιωπή όπως αυτή που τον κυκλώνει όταν είναι μες στο σπίτι, απόλυτη σιωπή, θάνατος των θανάτων, όταν είναι μες στο σπίτι και κοιτά απ' το παράθυρο κι ούτ' ένα δε διακρίνει διαβάτη να κοιτά το σπίτι απ' έξω και ν' αναρωτιέται πώς να 'ναι, άραγε, η ζωή μέσα σ' αυτό το σπίτι, πώς νιώθει αυτός που, ακουμπισμένος στο παράθυρο καπνίζει μέσα στη σιωπή, καπνίζει απανωτά τσιγάρα σέρτικα, καπνίζει την ψυχή του.
Αργύρη Χιόνη, Ο ακίνητος δρομέας. ΝΕΦΕΛΗ, 1996
Nocturne Op.9 No1 in B flat minor - Chopin
