Content

Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007

καθ' όλα ποιητικές τσαντίλες.

Λοιπόν, λύκε, εδώ ο κόσμος καίγεται κι ο Αλκίνοος επιμένει να μιλά για ξωτικά και για φτερά στα πόδια! Το σταυρό μου να κάνω δηλαδή, μήπως όντως υπάρχει ένα παράλληλο μεσαιωνικό σύμπαν που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα. Κάτι έχουν πάθει οι καλλιτεχνίζουσες προσωπικότητες και όπου δουν λεφτά τρέχουν. Αλήθεια σου λέω, τα μάτια τους γίνονται δολλάρια. Όλο το βράδυ στο Ζυγό έψαχνα στην πλάτη μου μήπως έχω βγάλει κι εγώ φτερά και δεν το χα ψιλιαστεί τόσα χρόνια, αλλά μάταια. Κρίμα και μεγάλο άδικο. Γιατί άμα είχα βγάλει, θα γλίτωνα και τα δρομολόγια λεωφορείων. Δεν ειναι και λίγο. Ένα τράνταγμα των φτερών και τσουπ! στον προορισμό μου. Στάσιμα νερά είστε κυρ-Αλκίνοε, κι εγώ βουτάω στο Αγιορείτικο Τσάνταλη.

Κυριακή κι ανοίγεις την τιβί. Χαμός, συλλαλητήρια, δακρυγόνα, μπάτσοι με ανάποδα γκλοπ, δολοφονίες, πλειστηριασμοί και να σου στις διαφημίσεις η Πρωτοψάλτη -πήχτρα στο ρετούς -να διαλαλεί σ' ολάνθιστα μπαλκόνια τι καλά πού ναι τα δάνεια! Ολαρία ολαρά! Εδώ ο κόσμος πνίγεται στα χρέη και σύ φοράς τα εμπριμέ. Ο άνθρωπος που τραγουδούσε για σωτηρίες ψυχών και για καρδιές αδιόρθωτες, κοτσάρει τώρα έξω από τράπεζες.

I can΄t! I can' t! The cold is burning my heart…

Amen.

15 σπόροι:

Μαύρος Γάτος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007 6:38:00 μ.μ. είπε...

Και λίγα λες!!!! Η Άλκηστη δυστυχώς από καιρό εχει φτύσει την εποχή της Αθωότητας. Όπως δυστυχώς ΚΑΙ η Δήμητρα Γαλάνη.

Για τον Αλκίνοο τί να πω; Ποτέ δεν μού άρεσε, αλλά δεν χρειάζεται κι ένα αντίβαρο στην ζοφερή μας πραγματικότητα; Κακό είναινα ονειρεύεσαι;

Σ;)

Μαύρος Γάτος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007 6:39:00 μ.μ. είπε...

Απαπά!!!! Τί κακή έκπληξη είναι αυτή; Από πότε οι παπαρούνες τσεκάρουν με μοντερέισον τί τους ψέλνουν...

Ανώνυμος
at: Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007 6:44:00 μ.μ. είπε...

"Αυταπάτες – μεγαλεία και μια θηριώδη ανία,μπερδεμένα μυαλά και λογαριασμοί φωτιά,με τα χρέη ψηλά, την ψυχή στα κόκκινα,οι λαγοί στο σακί,δούλοι τηλεοπτικοί.
Κάνω πως δε ξέρω, πέφτω μες στα κύματα,άλλοι δρόμοι μας ενώνουν κι άλλοι στα διλήμματα..."

ΥΓ:τάδε έφη Σωκράτης.

-ομορφούλα μου,ο κακός ο λύκος είμαι ;)-

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007 7:16:00 μ.μ. είπε...

Φυσικά και χρειαζόμαστε αντίβαρα αγαπητέ μου,αλλά όχι συννεφάκια και αιθέριες υπάρξεις. Εννοείται όμως πως ο καθείς όπως τη βρισκει. Προσωπικώς, προτιμώ πιο "χωματένια" τραγούδια.

υ.γ.Ο φασισμός δεν με διακρίνει. Αλλά εσείς πάλι τί προβλημα έχετε όταν μοναχός σας διαγραφετε περασμένα σχόλιά σας;

#με τα βλαχοαγγλικά μου:
"I cross the mountains I cross the seas
I love somebody
I hold two wishes, two vows
I walk and I go."
...as you may understand, είμαι ακόμα υπό την επήρρεια...:Ρ

Μαύρος Γάτος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 11, 2007 10:27:00 μ.μ. είπε...

Κανένα απολύτως πρόβλημα, άν θέλετε διαγράφω και αυτά εδώ!!!

Δεν σάς αποκάλεσα φασίστριες (ε, καλά, εσείς είστε τρεις κι εντάξει ο πληθ, αλλά εγώ ο έρμος ένας είμαι, γιατί ΄τοση απόστασις;;;;;)

απλά παραξενεύτηκα που εσείς ειδικά βάλατε μοδερέισον.

Τα παλιά σχόλια τα διέγραψα γιατί μού την είχατε ψιλοσπάσει. Τώρα μού πέρασε. Αν θέλετε, μού την ξανασπάτε έστω ελαφρώς και δεν ξανα-ματά-πατάω...

Σ;))))

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 8:53:00 μ.μ. είπε...

αυτήν την κυκλοθυμία σας να την προσέξετε...:Ρ

Το μοντερασιόν μπήκε για τεχνικούς λόγους. Τελεία, παύλες, κόμματα, και αστερίσκοι.

Sigmataf says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 12, 2007 9:16:00 μ.μ. είπε...

Nai ρε....
Αυτό είναι το έντεχνο.

Ο πρόδρομος του σκυλάδικου και πέρα βρέχει.

(αν και τον Αλκίνοο τον εκτιμάω βαθύτατα και δεν τον βάζω στο ίδιο λασπόλουτρο με την άλλη κυρία)

Μπράβο σου.

ellinida says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 3:36:00 π.μ. είπε...

Ε δεν έχεις κι'άδικο...

candyblue says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 12:07:00 μ.μ. είπε...

και οι άλλοι τους πιστεύουν....
Αυτό είναι το πιο δραματικό

Unknown says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 12:51:00 μ.μ. είπε...

:( ποτέ δεν μ'αρεσε ο όρος έντεχνο, δυστυχώς τελικά το χρήμα το αγάπησαν πολλοί

Μαύρος Γάτος says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 1:11:00 μ.μ. είπε...

Καλές μου Παπαρούνες & Θάλασσες, έχετε δίκιο. Η αμφιθυμία είναι κάτι που με διακρίνει, συχνά. ¨οχι όμως και η αμφιτιμία...

Περί της αμφιθυμίας μου μετά μουσικής

ΥΓ τί έγινε αλήθεια εκείνο το ξεκούρδιστο πιάνο σας; Καιρό ε΄χει να λαλήσει...

etalon says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 6:20:00 μ.μ. είπε...

εισαι πολυ ευγενικη με ολους αυτους.
η λυση ειναι να τους αγνοήσεις
και τα χρυσα λεφτουδακια σου στην τεχνη να επενυσεις.
(παραδοσιακο 15συλλαβο)

fish eye says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007 8:45:00 μ.μ. είπε...

εχεις προσκληση στο μπλογκ μου..καλο βραδυ

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007 1:12:00 μ.μ. είπε...

#σίγμα ταφ, μου τη δίνει όταν ένας καλλιτέχνης παρουσιάζει τα ίδια τραγούδια-φίσκα στο λυρισμό του εφήβου- με ανέραστες ενορχηστρώσεις πέντε χρόνια τώρα. Ο Θ. Παπακωνσταντίνου κάνει τις 3πλασιες εμφανίσεις απο τον Άλκι, μα κάθε φορά είναι και προσκύνημα.

#ελληνίδα, κάντυ μπλου, μαύρε γάτε, καλημέρα.

#πνεύμα του δρόμου, άσε που οι έντεχνοι είναι και οι πιο πιασσοκώληδες. "Ύποπτο το αίσθημά σου, ύποπτο", που λέει και ο Νίκος.

#έταλον, δεν έχεις κι άδικο..:)

#με το φεγγάρι αγκαλιά, ευχαριστώ και θα προσπαθήσω, αν και δε νομίζω πως θα σας εκπλήξω. Ο Ρενούλης κατέχει ήδη τις 3 θέσεις-χιχι!:Ρ

angeliki marinou says:
at: Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2007 2:12:00 μ.μ. είπε...

Πάρτε μαντάμ ένα μπαλάκι.

http://renton-maelstrom.blogspot.com/2007/03/blog-post.html

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers