Content

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007

τα 4+1 της παπαρούνας

με σκούντηξαν οι κυρίες: didimous skulls + μαρκησία του Ο + μπλιμ-μπλομάκι + Τσέρυ

un) Από τη κούνια με περιτριγυρίζει ένα αίσθημα θανάτου. Όταν ο παιδικός σταθμός έπιασε φωτιά, παραλίγο να καώ, τελευταία στιγμή χτύπησε πάνω στο πορτ μπεμπέ η νηπιαγωγός και μ' έκσφενδόνισε απ’ το παράθυρο στο τεντωμένο πανί της πυροσβεστικής. Κάποιο άλλο βράδυ, μέσα στον ύπνο το βαθύ άνοιξε η μύτη μου, σταματημό δεν είχε και παρολίγο να πνιγώ. Το κατάλαβε από νωρίς η μάνα μου ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με την πάρτη μου.
deux) Είμαι αντιδραστικό άτομο. Σαν να προσπαθώ να περάσω μέσα από τον τοίχο.
trois) Μιλώ σπάνια για τον εαυτό μου στους άλλους. Δεν έχω τίποτα σπουδαίο να πω. Αυτό το μπλοκ λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά.

quatre) Έχω πρόβλημα συγκέντρωσης. Το μυαλό μου είναι χωράφι με πεταλουδίτσες. Κάθε φορά δε που έπιανα το βιβλίο των μαθηματικών, ο Μορφέας, γνωστό κάθαρμα, μού έκλεινε τα μάτια ύπουλα. Μην έχοντας άλλη λύση, το 'ριξα στην καλλιτεχνία. Ανάγκη ή θέλημα μοίρας, ο χρόνος θα δείξει. Πρόσφατα με ενημέρωσαν πως έχω αναπτύξει το αριστερό μέρος του εγκεφάλου μου. Φιλοσοφικό-καλλιτεχνική φύση, δηλαδή. Να υποθέσω ότι το δεξί πάει με πατερίτσες;

cinq)Μου αρέσουν τα πλοία που φτάνουν βράδυ στον Πειραιά, η σιωπή στα μπαλκόνια του καλοκαιριού, το χώμα που αχνίζει ζέση μετά τα πρωτοβρόχια, τα μωβ σύγνεφα, το κύμα που σκάει στη πέτρα. Α! Και τα γλυκά του ταψιού...


ο κλήρος που πέφτει κι όλο πέφτει:

ggl

κόκκινο μπαλόνι

αυτά που λές Μαρία!

fuzzy burlesque

11 σπόροι:

s_k says:
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 11:26:00 μ.μ. είπε...

ευχαριστω γα την προταση ,papie...

I.I says:
at: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 10:10:00 π.μ. είπε...

σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση...

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 12:19:00 μ.μ. είπε...

Ούτε εγώ μιλαω για μένα.
Αν ποτέ πάμε για καφέ΄, θα μιλάει η μία για την άλλη.

dianathenes says:
at: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 10:05:00 π.μ. είπε...

Κι εσύ λοιπόν έβαλες το συναίσθημα του θανάτου πρώτο. Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη λοιπόν.:) Πολύ ωραία παρουσίαση. Καλημέρα!

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 12:56:00 μ.μ. είπε...

#φιούζυ και ίουδα, χαρά μου.

#αργυρένια, πλάκα θα χει..;)

#διαναθένες, καλημέρα!:)

Unknown says:
at: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 21, 2007 1:43:00 μ.μ. είπε...

χάνεσαι ανήσυχο πνεύμα αντιδραστικό, που δεν μιλάς και όμως μιλάς για τον εαυτό σου και χαίρομαι γι'αυτό ;)

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007 2:40:00 μ.μ. είπε...

όλοι κρύβουμε ένα ψώνιο μέσα μας

Μαύρος Γάτος says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007 2:44:00 π.μ. είπε...

Σε ποιάν από τις τρεις ανήκουν οι εξομολογήσεις;;;; Στην μεγάλη, στην μεσαία, ή στη μικρή;;;

Χαιρετισμούς στη Θάλασσα

Σ;)

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007 11:49:00 μ.μ. είπε...

είναι τρίδυμες..

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 04, 2007 6:01:00 μ.μ. είπε...

1) Όλους μας περιτριγυρίζει... ή μάλλον, όλο τον κόσμο περιτριγυρίζει... το κατάλαβες από μικρή, τυχερούλα!!!!

2) Εεεεε;;;; Αντίδραση θα ήταν να μην θες να γκρεμίσουν τον τοίχο, μάλλον...

3) Έτσι είναι όλα τα μπλοκς, ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, ΚΝΕ και δε συμμαζεύεται...

4) Χμμμ... τι έλεγα;

5) Πρωτοβρόχια γιοκ φέτος γαμώτο. Εγώ πάλι είμαι της σοκολάτας.


Δε Ζόμπι χαζ ρίζεν

Ο.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 05, 2007 2:23:00 π.μ. είπε...

η προτελευταία γραμμή είναι απειλή;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers