Content

Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

"Tryin' to find the ocean"

Στο μαξιλάρι αμμόλοφοι ολόκληροι σχηματίζονται κάθε φορά που κοιμάσαι. Κόσμος με μάχες και ζωή που εσύ δεν παίρνεις πρέφα. Παλεύεις να κλείσεις τα βλέφαρα, σφαλίζοντας όλα τα ντέρτια, μα κείνα τρυπώνουν σε κάτι όνειρα αλλόκοτα. Κι ύστερα ξυπνάς και σου λένε πως μοιάζεις στη Μαφάλντα. Στην απαισιοδοξία. Και στα μαλλιά. Και όχι, δεν έχω δει ποτέ την Καζανμπλάνκα κι ούτε το Πρόγευμα στα Τίφανις, αλλά έχω μια αγάπη στα τζαζ μπαράκια σαν αυτό που βρέθηκα χτες και, χτυπημένη κατακούτελα από την κουλτούρα, η ρεαλίστρια ψέλισσε το πασιφανές, μακάρι τα αμάξια να ήταν από σφουγγάρι. Προβληματιστήκαμε λίγο για τις μέρες της βροχής, μα ο καιρός μουρλάθηκε και θα ταν πολύ σούπερ να χαμε δυο σφουγγάρια. Ύστερα χαζέψαμε το Ρενουάρ στον τοίχο και βάλαμε τα κλάματα πάνω απ' τη σαγκρία γιατί τα κενά της αγάπης είναι πολύ βαριά. Σαν μπαλόνια που νομίζεις πως είναι γεμισμένα με ήλιο κι απ’ την ελαφράδα όλο πάνω θα πετάνε, μα κείνα σωριάζονται στο πάτωμα. Αβάσταχτα.

υ.γ. η ζωγραφιά ξετρυπωμένη απο το γκουγκλ

5 σπόροι:

Unknown says:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007 2:01:00 μ.μ. είπε...

σε πιο τζαζ μπαράκι ήσουν; πού τις βρήκες τις βροχές γιατί εδώ είναι όλοι απελπισμένοι που δεν βρέχει, μπορείς να μαζέψεις λίγη ακόμη με το σφουγγάρι σου και να μας τη στείλεις;;;;;)

ggl says:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007 2:31:00 μ.μ. είπε...

Γιατί η Μαφάλντα έχει κενά της αγάπης; Μήπως εννοεί ότι είναι γεμάτη τρύπες, όπως τα σφουγγάρια, έτοιμη να ρουφήξει συναίσθημα;

Υ.Γ.: Όπως βλέπεις συμμορφώθηκα ρωτάω για τους πρωταγωνιστές σου. :Ρ

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007 5:50:00 μ.μ. είπε...

#δρομοπνευματάκι, το μπαράκι είναι στην κάτω πόλη, πάνω σ' ένα λόφο. :Ρ
Απο αύριο αρχίζω το χορό της βροχής γιατί μ' εκνευρίζει αυτή η πρώιμη άνοιξη. Το Μάη δε θα ξέρουμε τί να κάνουμε. Ouf!

#τζιτζιλ...αφιερωμένο
όπα!

Κολοκύθι says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 23, 2007 12:44:00 π.μ. είπε...

Ασε τις καρφίτσες από το χέρι και τα μπαλόνια θα πάνε μακρυά. Και κυρίως ψηλά.
:-)

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007 12:47:00 π.μ. είπε...

κολοκυθάκι, περα από καρφίτσες δεν έχει σχέση με τί το γεμίζεις το μπαλόνι;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers