Content

Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007

"I'm cracking up and you have no idea"

Πώς θα μπορούσα να κάνω align σε όλες τις εκρεμμότητες που εξέχουν και δεν χωράνε πουθενά; 3 καφέδες και οργώνω την Αθήνα. Όλοι έχουν απαιτήσεις. Κατι ανάμεσα σε παιδί λάστιχο κι αλλοπαρμένο ξωτικό. Αισθάνομαι. Ο Τζούμας το πρωί να τραγουδά πως όλοι είναι όλα, κι αν κάποιοι ετοιμάζονται φορτσάτοι να σε κατηγοριοποιήσουνε γίνεται καθαρά για λόγους βολέματος. Τη σιχαίνομαι αυτήν την θυματοποιήση. Διαχωρισμός ανθρώπων σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ορέξεις σου. Θα γίνω κυνική αν πω ότι όλοι τις ίδιες μαλακίες κάνουμε; Το θέμα είναι μέχρι που μπορούν να σε πάνε οι φραγμοί ήθικότητας. Ή αν έχεις τέλος πάντων. Ξαναγυρνάω στον χρόνο γιατί αυτός με κυνηγάει. Χώνεται στα όνειρά μου, με βάζει να ξυπνώ από τις 8, μού χαλάει τα προγράμματα όταν πρέπει να τρέξω, ο χρόνος μού κάνει τσαλίμια. "Δε μοιάζεις πάνω από 17", μού παν πάλι προχτές. Ο χρόνος δεν είναι υπέρ. Ο χρόνος είναι ελάχιστος, και φυσικά δεν είναι για χάσιμο. Σαν ν' ανεβαίνεις ανάποδα τις κυλιόμενες που σε σπρώχνουν στη γη. Ο πατέρας μου εδώ και 10 χρόνια έχει αλλάξει 3 φορές τη θέση του στο σαλόνι. Στις αρχές καθότανε μόνος του στη πολυθρόνα με φόντο το παράθυρο, σοβαρός, κρατούσε το τηλεκοντρόλ, έκανε κουμάντο ποιες ειδήσεις θα δούμε, στις ταινίες όταν υπήρχαν χουφτώματα άλλαζε κανάλι απότομα, κλασσική αξία η ετ-1, πήγαινε για ύπνο τελευταίος. Ύστερα μετακόμισε στον καναπέ, γιατί στην πολυθρόνα πιανότανε. Το τηλεκοντρόλ σταθερά στο χέρι του, μα κάποιες φορές ξεχνιότανε και του το έπαιρνα γελώντας. Τώρα πια, κάθεται στην άλλη άκρη του καναπέ, γιατί είναι πιο κοντά στο καλοριφέρ, γλυτώνουν τα κόκαλα τις ψύξεις, το τηλεκοντρόλ θαμμένο κάτω από μαξιλάρια και ο ύπνος να κυλά από τα μάτια του. Η επόμενη κίνηση, φαντάζομαι, είναι να αγοράσουμε μια τηλεόραση για την κρεβατοκάμαρα. Να μουστώνει στον ύπνο με τη φωνή του Κακαουνάκη...Οι ειδικοί αυτό το φαινόμενο το αποκαλούν γηρατειά. Γι' αυτό σου λέω, ο χρόνος δεν είναι υπέρ.

3 σπόροι:

Unknown says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007 12:56:00 μ.μ. είπε...

έπειτα από πολλές μάχες με τον χρόνο αποφάσισα ότι ο μόνος τρόπος να τον κερδίσεις είναι να μην ασχολείσαι μαζί του, να δεις πώς τσαντίζετε θα πάθεις πλάκα... ο πατέρας σου στο σαλόνι γύρω από την τηλεόραση μού θυμίζει την περιστροφή της γης και τις εποχές ;) οπότε ο πατέρας σου τώρα μάλλον έχει φθινόπωρο, όταν πάει στην κρεβατοκάμαρα τότε θα είναι χειμώνας

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007 3:02:00 μ.μ. είπε...

πνευματάκι του δρόμου, είχα σκοπό να το σβήσω αυτό το ποστ. Ένιωσα να διαφώνω με τα λόγια μου. Το σχολιό σου όμως ήταν τόσο πετυχημένο.
Καλά να σαι.

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007 8:06:00 μ.μ. είπε...

#βεβαια είναι και κουραστικο να διαφωνείς συνεχώς με τον εαυτό σου...Άντε να ψάχνεις διαρκώς επιχειρήματα...παραμιλάς ή δεν παραμιλάς μετα...;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers