Content

Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006

"Carve my initials in an old dead tree"

(Jacek Gasiorowski)

Ξύλο μασίφ και χαλιά πηγμένα στα ακατάληπτα σχήματα, αχνίζουν κάμφορα κι αναμνήσεις. Αστόλιστο σπίτι, επέμενε η ρεαλίστρια για λαμπιόνια, άσε να επιστρέψουν πρώτα οι άσωτοι κι αυτοί που όλο φεύγουν. Μα εγώ είμαι που φεύγω. Θέλω ένα κεράκι να μυρίζει κανέλλα. Να το ανάβω κάθε απόγεμα, μαζί με τον καφέ, μικρή συντροφιά, θαμπές οι σκέψεις, αχνά χαμόγελα στον καθρέφτη. Δε με ταλαιπωρεί το τρέξιμο, τα χρονοδιαγράμματα τρομπάρουν τις αρτηρίες με άγχος, μα κι αυτό δε με τρομάζει. Είναι σαν να παίζεις σε πίστα του Σούπερ Μάριο, πηδάς πάνω σε μανιτάρια, σκαρφαλώνεις σε κινούμενες πλάκες, πέφτεις σε πηγάδια, καταπίνεις κέρματα, βγάζεις φτερά, γίνεσαι αόρατος και τρέχεις με τρελή ταχύτητα, κάποια στιγμή- δε μπορεί αλλιώς- θα ελευθερώσεις την πριγκίπισσα. Εκείνη ως ανταμοιβή θα σε κάνει σωματοφύλακά της.

Στις οριογραμμές των δρόμων ξεσκαρτάρω φύλλα, γόπες, φυλλάδια προσφορών και κάτι λόγια που έσκαγαν σα βεγγαλικά, μα τώρα αέρας κοπανιστός, δε μπορώ να καταλάβω γιατί το περίγραμμά τους συνεχίζει να καταλαμβάνει χώρο. Τώρα, κομμάτια περασμένης ζωής, κύλησε πια στο περιθώριο. Θα ξεθωριάσουν, fade in, fade out, θα βγάλει ρόδες η βροχή να τα σπρώξει στη θάλασσα.

Κατάλαβες τώρα πόσο αξίζουν τα κρύσταλλα όταν σπάνε;


...
Ξέρω πως είναι κάποιος
που με ψάχνει μέσα στο χέρι του νύχτα-μέρα,
και με βρίσκει, κάθε λεπτό, μες στα παπούτσια του.
Δεν ξέρει πως η νύχτα είναι θαμμένη
με σπιρούνια πίσω από την κουζίνα;

Ξέρω πως είναι κάποιος καμωμένος από τα μέλη μου,
που τον ολοκληρώνω όταν το ανάστημά μου
καλπάζει στο ακριβές του πετραδάκι.
Αγνοεί πως στο χρηματοκιβώτιό του
δε θα επιστρέψει νόμισμα που βγήκε απ' το πορτρέτο του;

Ξέρω τη μέρα,
αλλά μου έχει ξεφύγει ο ήλιος
ξέρω την παγκόσμια πράξη που έκανε το κρεβάτι του
με ξένο κουράγιο κι εκείνο το χλιαρό νερό,
που η φαινομενική συχνότητά του είναι ένα ορυχείο.
Είναι, ίσως, τόσο μικρός εκείνος ο άνθρωπος
που τον πατούν τα ίδια του τα πόδια;

Μια γάτα είναι το σύνορο ανάμεσα σ' εκείνον και σ' εμένα,
ακριβώς πλάι στο κύπελλό της με το νερό.
Τον βλέπω στις γωνίες, ανοίγει, κλείνει
το κουστούμι του, μάλλον μια ερωτηματική φοινικιά...
Τι άλλο μπορεί να κάμει παρά ν' αλλάξει κλάμα;

Αλλά με ψάχνει και με ψάχνει. Τι ιστορία!

Cesar Valleho

4 σπόροι:

Κολοκύθι says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006 5:52:00 μ.μ. είπε...

Γροθιά στο στομάχι παπαρούνα. Πολύ όμορφο.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006 11:52:00 μ.μ. είπε...

κολοκυθάκι, δεν είχα σκοπό να δώσω γροθιά...Μου αρκούν οι γροθιές που μου ρίχνει το δικό μου στομάχι. Καταραμένη δίαιτα...

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 12, 2006 10:19:00 μ.μ. είπε...

Παπαρούνα μου , μοσχοβολάς.

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2006 12:28:00 π.μ. είπε...

...μα όχι πείτε μου, είναι δυνατόν να ζητάς απο διαιτολόγο να σου φτιάξει μια δίαιτα της προκοπής και μετά να σε προσκαλεί για βάφλες;;;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers