"nothing else"

(...ή αλλιώς αυτόματη γρφή Νο 4)

Κατρακυλάνε οι κουβέρτες απ' το κρεβάτι, το κρύο στάζει από τα δάχτυλα και μέσα στον ύπνο το βαθύ ρίχνω κατάρες στο διαχειριστή που προέβλεψε καλοκαιρία αντί να κάψει πετρέλαιο. Στα μάρμαρα σουλατσάρουν ροζ καλτσούλες και τα κοντομάνικα αποχαιρετίσανε άτσαλα τα μπράτσα.
Κατά τ’ άλλα, η Έφη Θώδη στο "Άι λαβ γιου μπέιμπι" βγάζει εικόνα Πρωτοχρονιάς με λαμέ κάτω από δισκόμπαλα, σαν αυτή που έχουν στο Βινύλιο( δε ξέρω να σου πω παραπάνω, η ρεαλίστρια πήγε και από την φρίκη πεθύμησε Στάθη Ψάλτη με κολάν). Καμιά φορά και το κιτς θέλει μαγκιά και κότσια για να ξεμπροστιαστεί. Με το ξεμπροστιαστεί, θυμήθηκα έβγαλε δίσκο ο Κότσιρας, λυπάμαι τους γραφίστες που ασχολήθηκαν, κύλησε στον κατήφορο η εποχή του "Μ' ακορντεόν...", χίλιες φορές Μακρόπουλος και ύποπτα αισθήματα με δίπορτα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ύστερα πρέπει να βρω βιβλία του Καστοριάδη, οι ξενιτεμένοι κάνουν σαν τις έγκυες στον 9^ο, να μιλήσουμε για τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης, και η σκέψη σου να με ενοχλεί σαν το κουνούπι. Για ασκήσεις αντιπερισπασμού σπάω το κεφάλι μου στον τοίχο να μαντέψω τί χρώμα έχει το παγωτό παπαρούνα του Altamira. Ξέρεις;

φώτο: Βασίλης Σπύρου