Content

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006

θυμός παιδιάστικος

Δε μου αρέσουν τα αστέρια. Υπολλείματα θανάτου με ψευδαίσθηση φωτός. Ούτε ξέρουν τί ψάχνουν ούτε πού πάνε. Χαμένα αστέρια. Άλλος κινεί τα νήματα. Δε μου αρέσουν τα αστέρια. Νομίζω ότι αποστρέφομαι πια κάθε τί που μυρίζει λυρισμό. Νομίζω ξεμπέρδεψα και με τ' αγγελάκια. Τί τα γουρλώνεις τα μάτια σου; Διαβάζεις ποτέ στην εφημερίδα τα νεκρολόγια; Τ' αστέρια λοιπόν γιατί τα κοιτάς;

Τη μόνη φορά που τα θαύμαζα και τους έπιανα κουβέντα ήταν τότε στα μεγάλα ντέρτια του έρωτα. Μέτραγα πόσα σκορπίζονται κάθε βράδυ και παρακάλαγα ένα -μόνο ένα- να έπεφτε επάνω σου, να σε σώριαζε χάμω και ύστερα να έβλεπες μόνο εμένα μπρος σου.

Χα! Σιγά που θα γινότανε.

Αδιάφορα αστέρια.

6 σπόροι:

sorry_girl says:
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006 4:03:00 μ.μ. είπε...

Εκπληκτικό κείμενο..

xryc agripnia says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 26, 2006 12:12:00 π.μ. είπε...

(ειδες;δεν το λεω μονο εγω.)

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 26, 2006 5:17:00 μ.μ. είπε...

#deadend mind, αλήθεια διαβάζετε νεκρολόγια; Για ποιο λόγο, αν επιτρέπεται;

#Κορίτσι της συγγνώμης, ευχαριστώ;)

#καλέ, τί θα γίνει με σένα; Σουτ, καλέ! Φ.Σ.Μ.;ρ

candyblue says:
at: Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006 1:09:00 π.μ. είπε...

Απόσπασμα απο ένα ποστ μου
για σένα.

"Αποσύρομαι στην επικράτεια των αργών ωρών μου,εκεί που οι ψίθυροι και τα σπασμένα φιλιά γίνονται άστρα,εκεί που οι μοναχικοί μηροί των γυναικών ευλογούν το βλέμμα των ανδρών τους. Νυχτώνει και υπάρχει πολύ ομορφιά γύρω μου,με το βλέμμα καρφωμένο στο μεγάλο θεωρείο του ουρανού ανακαλύπτω κι άλλους αστερισμούς χωρίς να το ξέρει κανένας. Από παιδί έλεγα, πως αν μελετούσες ένα όμορφο πράγμα κάθε μέρα, θα σου έδινε πίσω κάτι πολύ ξεχωριστό. Κάπως έτσι σε βρήκα,ακολουθώντας τους νέους μου αστερισμούς και μελετώντας τους χάρτες του ουρανού."

Unknown says:
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006 8:08:00 μ.μ. είπε...

μου αρέσει το παρελθόν αρκεί να μην κολλάω σε αυτό γι'αυτό κοιτάω τ'άστρα για να βλέπω το παρελθόν και να συνεχίζω στο παρόν

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006 9:05:00 μ.μ. είπε...

όπως έγραψε και η Σ. Τριανταφύλλου στην τελευταία Αθενς Βοις:
"Το παρελθόν οφείλει να ελαφραίνει, να μην είναι ποτέ δυσβάσταχτο αν είναι βαρύ κι ασήκωτο δε θα μπορέσουμε ποτέ να βαδίσουμε με το κεφάλι μας ψηλά."

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers