Ερμαφρόδιτος Σεπτέμβρης. Φαίνεται πως τα σύγνεφα των πρώτων ημερών ήταν άτσαλα κολλημένα με σελοτέιπ στον ουρανό, και στο χλιαρό φύσημα του αγέρα, πήγανε παρακάτω.
Σαν τις αφίσες που τις κολλάς με χαρά στους τοίχους σου, κι αυτές το βράδυ αρχίζουνε τους ήχους και πέφτουν με πάθος στα μάρμαρα, ταράζοντας τον ύπνο σου.
Σαν τα μολύβια του Παπακωνσταντίνου που "σφαδάζουν στη σιωπή"...
Ουφ! Τέλος με τις παρομοιώσεις, κατάλαβες τί θέλω να πω.
Έξω συνεχίζει να φυσάει, με κάποιο ασθενοφόρο να διασχίζει πού και πού κάθετα τις σκέψεις σου και να τις ξεσηκώνει. Κάτω από τις χαραμάδες ετούτος ο μήνας κάνει απελπισμένες προσπάθειες για βροχή, να φορεθούν επιτέλους οι ζακετούλες, μα ο Αύγουστος είναι ένα φεγγαρόπαιδο πεισματάρικο.
Και κατά τα λοιπά, οι πλατείες και οι δρόμοι γεμίσανε με υποψήφιους δημάρχους και διαφημιστικά για μια πόλη καθαρή και πράσινη, αλλά εκείνα μπουκώνουν τους υπονόμους και τα μάτια. Σοβαρά τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως άλλοι άνθρωποι θα πάνε να ψηφίσουν; Πόσο εγωκεντρικός είναι αυτός ο κόσμος! Πρώην καθηγήτρια πιάνου, μ' έπιασε αλά μπρατσέτα να με καλέσει στην ομιλία της. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που πριν ένα κάρο χρόνια μου σύστηνε το πιάνο σαν ένας τόπος που αποτελείτο από άσπρα και μαύρα ανθρωπάκια, όπου τα άσπρα ανθρωπάκια είναι σαφώς περισσότερα. Δε φταίω εγώ μετά που βάραγα με δύναμη το πιάνο.
Ήθελα να εξισορροπήσω την κατάσταση...
8 σπόροι:
at: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 10, 2006 1:03:00 π.μ. είπε...
Γιατί βιάζεσαι τόσο για τον χειμώνα?
Θα έρθει στην ώρα του, θα βάλεις & ζακετούλα & παλτό & κασκολάκι & πάλι θα κρυώνεις.
Μην βιάζεσαι, όλα στην ώρα τους
at: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 10, 2006 10:52:00 π.μ. είπε...
Mας χτύπησε κι η πανσέληνη!
Φιλιά
at: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 10, 2006 4:01:00 μ.μ. είπε...
#roupis, βιάζομαι, βιάζομαι! Παίρνουν άλλη αξία τα ηχοχρώματα της madeleine peyroux όταν είναι μωβ ο ουρανός...
Ξέχασες και τα γάντια:Ρ
#Κατακούτελα!
(Μου φαίνεται έχουμε μια δικαιολογία για όλα...)
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006 2:28:00 π.μ. είπε...
Μ'αρεσει,ρε γαμωτο ο τροπος που γραφεις.(Ζηλευω αφορητα!)
Τα φιλια μου,μικρη.
:)
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006 10:31:00 π.μ. είπε...
Να αλλάξει επιτέλους η εποχή, μεταφορικά και κυριολεκτικά, νέα αύρα, νέα συναισθήματα!
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006 11:52:00 π.μ. είπε...
Πολύ όμορφο κείμενο, μαύρο ανθρωπάκι.
Να ευχηθώ με την έλευση του φθινοπώρου να ασπρίσεις;...
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006 6:45:00 μ.μ. είπε...
#μανταμ αρσιβ, εσεις να πατε για μια φθινοπωρινή βουτιά στα πράσινα νερά σας και ν' αφήσετε τις βλακείες!;)
#αργυρένια,ν' αλλάξει, ν' αλλάξει, να μυρίσει βροχή.
#ρεντον, κάθε ευχή ευπρόσδεκτη...:)
Η μόνη που δεν δέχομαι είναι το: "Καλό διάβασμα"...:?
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 12, 2006 2:15:00 μ.μ. είπε...
Μωρε,ξερω εγω τι λεω...
Δημοσίευση σχολίου