Content

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 06, 2006

"με μια πληγή και ένα περίστροφο στην τσέπη"

Βλέπω την αγάπη να συστέλλεται και να διαστέλλεται μέσα μου σα βράγχια μικρού ψαριού. Αδειάζει και γεμίζει μέσα σε δευτερόλεπτα. Σαν να ναι τρύπιος ο κουβάς, και δεν μπορώ να ξεδιψάσω. Όχι από απληστία. Από κούραση. Αισθάνομαι ανά φεγγάρια όπως μια μεγάλη λεωφόρος, κι άλλες ζώο στο κλουβί. Ανάσες και λαχανητά ανεβοκατεβαίνουν ασανσέρ μέσα μου. Άγχη και τυπικές διαδικασίες. Ένα σώμα που σκέβρωσε για να φτιάξει ένα ξ, δυο μάτια που χυθήκανε πάνω στο χαρτί για να μετράνε χιλιοστά και σένα που σε βλέπω σε πρόσωπα άλλων. Μαλακίες. Κάνω πως γελάω. Ζήτημα είναι που δυο τρεις άνθρωποι νιώθουν την αρμύρα μέσα μου. Δεν μιλιέμαι όμως. Αλλάζω θέματα. Ο καθείς είναι ένας ολοκληρωμένος κόσμος, με προσωπικά δράματα και χαρές. Σαν τον τύπο που μας έπιασε τη κουβέντα χτες στα Πατήσια για το γιο του που γλύτωσε στο τσαφ τον θάνατο από καρκίνο. Κομμάτια. Μα, δυστυχώς, η συμπόνια δεν έχει καμία ψυχοθεραπευτική ιδιότητα. Γι αυτό κάνω πως γελάω, πως όλα θα φτιάξουνε, πως η ζωή που 'ναι μπροστά, θα είναι καλύτερη από κείνη που πάει με μπαστούνι ή από εκείνη που έχει βάλει όπισθεν.

Όμως κάποια πράματα δεν ξεπερνιούνται, κι όσα βελάκια κι αν τους πετάξεις, εσύ είσαι που ματώνεις.

6 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006 8:07:00 π.μ. είπε...

μαυρίσανε οι παπαρούνες σου μού φαίνεται και δεν τους πρέπει

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006 10:34:00 π.μ. είπε...

Πρόσμενε κι ίσως πιο νωρίς απ'ότι εσύ προσμένεις να'ρθει το γλυκοχάραμα μιας νέας χαραυγής
- και με το γλυκοχάραμα της χαραυγής εκείνης θα θάψεις ότι σήμερα σε κάνει να θρηνείς

(έμμετρη συμβουλή της μανούλας μου)

polikarpos says:
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006 6:08:00 μ.μ. είπε...

θέλω να τρέξω..κατά κει...

υγ: μην είσαι τόσο απαισιόδοξη όσο δείχνει αυτό το ποστ...:)

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006 1:24:00 π.μ. είπε...

#ανώνυμε, μια ψιλομετάλλαξη την έχουμε είναι η αλήθεια:Ρ

#αργυρένια, ευχαριστώ..Οι συμβουλές της μαμάς είναι κάτι σαν το Καζολιν...Απαραίτητο,δλδ..

#Πολύκαρπε και μπερδεμένη, ευχαριστώ:)

(και κατι για τα μούτρα μου:τα ψάρια έχουν βράγχια...)

sorry_girl says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006 2:36:00 μ.μ. είπε...

"Και να'μαι πάλι εδώ ζωντανός.."
πού θα πάει;θα γυρίσει.

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Σάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006 8:10:00 μ.μ. είπε...

Καλή φάση.

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers