Content

Τρίτη, Αυγούστου 01, 2006

"Far away in some lovely way I hear your call"

Υπάρχει μια ηλικία λίγο πάνω απ' τα 10 και αρκετά πιο κάτω από τα 20 όπου τα βλέπεις όλα σαν ένα απέραντο λούνα παρκ. Γελάς πολύ, τρως πατάτες τηγανητές με μπόλικο αλάτι και κάνεις αστεία χορευτικά. Ο χοντρούλης Έρωτας δεν σε έχει πλακώσει ακόμα κι έτσι με τους συμμαθητές κυνηγιέστε σαν τα κατσίκια στα διαλείμματα. Στην τάξη κοροϊδεύετε τους καθηγητές, την θρησκευτικού με τα μαλλιά πιασμένα σαν κιοφτές, τον μαθηματικό που είναι στρουμπουλός μα γλυκούλης, και την στριμμένη την Αρχαίου. Και είναι νίκη να είσαι έξω απ' το σπίτι μετά τις 12. Και είναι χαρά να μπαίνεις με φίλους μέσα στο λεωφορείο και να το κάνετε άνω κάτω με τις τσιρίδες σας. Στην πρόσοψη του κινητού φωτογραφίες συγκροτημάτων, οι πρώτοι δίσκοι, οι αφίσες στο δωμάτιο, τα ατημέλητα μαλλιά, το μολύβι στα τσίνορα δίχως να σε δει η μαμά, τα δαχτυλιδάκια από το Μοναστηράκι και χέρια που γρατζουνάνε κιθάρες κι ονειρεύονται πως είναι ο Keith Richards.
Υπάρχει μια ηλικία που τα βλέπεις όλα σαν ένα απέραντο λούνα παρκ...


(η φώτο ανήκει στην Sarah K. Bierman)

8 σπόροι:

ggl says:
at: Τρίτη, Αυγούστου 01, 2006 4:32:00 μ.μ. είπε...

Αφού τα κάνουμε όλα φωτεινά υπενθυμίζουμε και τη σκοτεινή μεριά της ζωής, έτσι για ισορροπία,ε;

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Αυγούστου 01, 2006 6:01:00 μ.μ. είπε...

διακρίνω μια ειρωνία στα λόγια σου και δεν καταλαβαίνω το λόγο.
Η ζωή είναι έτσι, δε το ξερες;

Lex_Luthor06 says:
at: Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2006 1:38:00 μ.μ. είπε...

Πολύ δυνατό!!!

angeliki marinou says:
at: Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2006 1:48:00 μ.μ. είπε...

Γαμώτο ανατρίχιασα.

angeliki marinou says:
at: Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2006 2:29:00 μ.μ. είπε...

Επανέρχομαι μετά την ψυχρολουσία.

"Η Τέχνη δεν υπάρχει για την Τέχνη.
Είναι πράξη αγάπης. Οφείλει να βοηθάει σε κοινωνικό μετασχηματισμό.
Πρέπει να λειτουργεί ως κοινωνική δέσμευση, να προσεγγίζει τα κοινωνικά θέματα..."

Τις παραπάνω φράσεις παρέθεσε σήμερα μια κοπέλα στο λογοτεχνικό σάιτ όπου είμαι μέλος. Για κάποιο λόγο (γιατί μέχρι τώρα πίστευα ότι η τέχνη είναι για την τέχνη) οι φράσεις αυτές με άγγιξαν. Το "οφείλει" και το "πρέπει" ίσως με προσγείωσαν, όπως με προσγείωσε και το σταθερά μαγευτικό παπαρουνίστικο κείμενο vs τη φρικαλέα εικόνα.

Ισως να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτα ή πολύ λίγα για την κατάσταση αυτή. Το να νιώθεις όμως σποραδικά κύματα ανθρωπιάς, είναι κι αυτό κάτι.

mistounou says:
at: Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2006 3:21:00 μ.μ. είπε...

Συγκλονισμός

ggl says:
at: Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006 5:34:00 μ.μ. είπε...

Όχι παπαρούνα δεν ειρωνεύτηκα, απλά είπα άμεσα αυτό που νομίζω ότι εσύ υπονοούσες.

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Αυγούστου 04, 2006 9:17:00 π.μ. είπε...

#ggl, o γραφτός λόγος είναι περίεργος, ποτέ δεν καταλαβαίνεις τί ακριβώς εννοεί ο άλλος. Παρεξήγησα το σχόλιό σου:)

#Lex_Luthor06, καλως ήρθατε, κερνάμε παγωτό βανίλια με βύσσινο:ρ

#renton, η Τέχνη δεν είναι για την Τέχνη,αλλά όπλο στα χέρια του Ανθρώπου. Τώρα το κατα πόσο σωστά το χρησιμοποιεί, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο;)

#άρτεμις, και μένα με συγκλονίζουν οι ιστορίες σας:)

Πέμπτη, Αύγουστος 03, 2006 9:52:48 μμ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers