Και η σιωπή εδώ κι ένα κάρο φεγγάρια πεύτει πάνω μου και με σκοτώνει.
Content
Κυριακή, Αυγούστου 20, 2006
φύτρωσέ μια
Παπαρούνα
"τον χωρισμό σας στα μάτια μου πίνω"
Κουρτίνες και υφάσματα που σέρνει ο αγέρας. Μετράω τις πτυχές και τα κύματα. Ζαλίζομαι. Νυχτόσπιτο πήχτρα από φόβους και δάκρυα. Εκρήξεις αχνίζουν με τις καυτές λάβες να τρέχουν και την Τάνια για σημαία. Ζωές θα τσουλήσουν και θα ξεφλουδίσουν, ζούλα στη ζούλα ρυτίδες- παρενθέσεις θα γεμίσουν τα στόματα, μάτια θα χαθούνε μέσα σε πηγάδια, και η μόνη μας καταγραφή θα είναι η απόσταση. Κοινές θύμησες ζωσμένες στο παρελθόν, με μέλλον απροσδιόριστο. "ίσως να ξανάρθεις". Ο χρόνος που διαστέλλεται κι απλώνεται σαν κολλώδες υγρό στα χέρια και στην πλάτη, με βαραίνει.
Και η σιωπή εδώ κι ένα κάρο φεγγάρια πεύτει πάνω μου και με σκοτώνει.
Και η σιωπή εδώ κι ένα κάρο φεγγάρια πεύτει πάνω μου και με σκοτώνει.
4 σπόροι:
at: Κυριακή, Αυγούστου 20, 2006 7:41:00 μ.μ. είπε...
lucky strike,
τί ειρωνία, Θεέ μου.
at: Δευτέρα, Αυγούστου 21, 2006 3:02:00 μ.μ. είπε...
#αρετή, νεξτ ταιμ θύμησέ μου να φέρω κάτι νταβιντοφ που μου ξέμειναν.;)
at: Τρίτη, Αυγούστου 22, 2006 8:02:00 μ.μ. είπε...
κόψε το κάπνισμα και προσπαθήσε να ξανα(κατα)πιείς τον χωρισμό...
at: Πέμπτη, Αυγούστου 24, 2006 1:13:00 π.μ. είπε...
γιατρέ, τίποτα υπνωτικά χαπάκια έχετε να με προμηθεύσετε;
Ο χωρισμός δεν καταπίνεται. Ο καπνός μπορεί.
:ρ
Δημοσίευση σχολίου