Content

Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006

"...κι ο κόσμος μια φωτοτυπία"

Η μάνα του, εικόνα δίχως ήχο, συγκέντρωσε πάνω στο τραπέζι τις φωτογραφίες του σπιτιού, δεκατέσσερις, ορεσίβιοι τουρκομάχοι προπάτορες και αμερικάνοι πρυτάνεις, αποκορωνιώτικο λόμπι και Χάρβαρντ σε συμπαντικό εναγκαλισμό, κάθισε στο σκαμνί και τις έπαιρνε στα χέρια μία προς μία. Δε χρειαζόταν τη θολή της όραση, τις πασπάτευε, με τα τσαλακωμένα της δάχτυλα περπατούσε ένα γύρο την κορνίζα, ίσιωνε τις ακορνίζωτες, έξυνε με το νύχι τα μυγοφτυσίματα, τις μύριζε, τις ζύγιζε, δεν είχε πλέον αμφιβολία ποιος ήταν ο κάθε εικονιζόμενος.

Άλλους τους ακουμπούσε στην καρδιά της κι άλλους, ασυμφιλίωτη, τους αγρίευε με μια χειρονομία ή ένα πέρα δώθε του κεφαλιού. Φιλοσυγγενής και θεόληπτη, έπαιρνε από όλους τις δαχτυλιές και τις σκόνες, από τους πεθαμένους μες στις μεγάλες κορνίζες με το μαύρο μαντίλι που μάζεψε από τη ράχη της καρέκλας, από τους ζωντανούς με την ανάποδη του στριφώματος της νυχτικιάς.

Κουστούμι στο χώμα- Ιωάννα Καρυστιάνη



5 σπόροι:

Μαύρος Γάτος says:
at: Σάββατο, Αυγούστου 12, 2006 7:44:00 μ.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Αυγούστου 13, 2006 3:25:00 μ.μ. είπε...

#μαύρε γάτε, το ταξίδι στη γη δεν το πήρατε από μένα, όπως ούτε και το αλτσχάιμερ:Ρ
...και τί έγινε τελικα; Την χαιρέτησες;

#Νοστιμότατο σε βρίσκω..

Μαύρος Γάτος says:
at: Κυριακή, Αυγούστου 13, 2006 10:09:00 μ.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006 1:32:00 μ.μ. είπε...

#Δεν χαιρετησα,μαύρε γάτε. Έχω την αίσθηση όμως πως θεωρείτε κάποιες καταστάσεις δεδομένες ενώ σας το έχω πει κι άλλες φορες είτε με χιούμορ είτε με έμμεσο τρόπο: όλα τα πράματα έχουν τα όριά τους κι εγώ τα δικά μου. Μην τα υπερβαίνετε. Εκτιμώ την καλή σας διάθεση, αλλά μην με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Ωραίο, κατα τ' άλλα, το τραγούδι με την Αστεριάδη.

Μαύρος Γάτος says:
at: Δευτέρα, Αυγούστου 14, 2006 5:12:00 μ.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers