Content

Σάββατο, Αυγούστου 05, 2006

"στάλα η καρδιά μου"

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, η Πέρλα θα είχε παρατήσει το Δέλιο. Θα είχε μπουχτίσει από αυτήν την εναλλαγή της μέρας-παραμέρας. Θα είχε βαρεθεί να τον ακούει να της λέει "Σ' αγαπώ, μα πρέπει να φύγω", όταν έφταναν τα δύσκολα στη στεριά τον Δέλιο τον έπαιρναν τα κύματα, και πόσο ν' αντέξει να τον περιμένει να γεμίσει τα αυτιά της με αγάπες και βυθό; Θα είχε ρίξει μαύρη πέτρα, θα είχε βρει έναν ψαρά, αληθινό ψαρά με δύχτια και πετονιές, και θα τον παντρευότανε. Θα τρώγανε 3 φορές τη βδομάδα ψάρι και καλαμαράκια και θα είχανε 4 παιδιά. Η Πέρλα κάθε Σάββατο θα έκανε γενική καθαριότητα σε όλο το θαλασσόσπιτο και τα βράδια με βροχή θα ξενυχτούσε όταν ο άντρας της θα πήγαινε για πυροφάνι και καντήλα. Κάποια απομεσήμερα του Ιούλη που ο Μορφέας θα την είχε στις αγκάλες του και τα τζιτζίκια θα ψάχνανε για ταίρια, θα βλεπε τον Δέλιο να κολυμπά στα ανοιχτά και θα ξυπνούσε μες στα αλάτια. Οι υπόλοιποι του χωριού θα την έπαιρναν για αλλοπαρμένη, μα θα ήταν καλή μάνα και γι αυτό σκασίλα της.

Στη θάλασσα δεν θα ξανακατέβαινε, θα την έβλεπε μονάχα από μακριά και θα νόμιζε πως δελφίνια στριμωχνόντουσαν στα μάτια της.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων.




2 σπόροι:

angeliki marinou says:
at: Δευτέρα, Αυγούστου 07, 2006 12:08:00 μ.μ. είπε...

ΤΕΛΟΣ

"Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,

καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,

τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα

κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,

νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει."

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Πολλές φορές οι καλύτερες των περιπτώσεων είναι το τέλος.

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Αυγούστου 10, 2006 6:42:00 μ.μ. είπε...

#renton, στη συγκεκριμένη περίσταση πιο πολύ ταιριάζει του Σεφέρη η Φυγή:
"Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κογχύλι πού δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα πού μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή."

:)

respect, το "στην καλύτερη των περιπτώσεων" όπως και το αντίθετό του για μένα αποτελούν χρεωκοπημένες ελπίδες ή απελπισίες.Φόβος για τα μελλούμενα που θα ρθουν ή δε θα ρθουν...καλησπέρα και σε σας:)

#μαύρε γάτε, δε ξέρω αν φταίει το καλοκαίρι, αλλά εσεις όσο πάει και "μπλεδίζεται":ρ...Σε λίγο θα γίνεται ένας "μπλε γατος":ρρ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers