Content

Παρασκευή, Μαρτίου 03, 2006

"τώρα τί να σου πω, τί να μου πεις κι εμένα"

Ανόητες αγάπες με το πιανίσιμο του ακορντεόν στο τέλος να σε λιγώνει. Έτσι πάνε αυτά. Νομίζεις ότι ζεις. Νομί-ζεις. Νόμισμα. Κάλπικο. Και ύστερα όταν ανοίγεις τα ματάκια σου, σε ρωτάνε οι άλλοι έκπληκτοι: "Καλά, τί έπαθες;".
"Τίποτα το συνταραχτικό, πάτε στις δουλειές σας".
Ανόητες αγάπες για να περνάει ο καιρός. Μεγενθύνεις για να ζήσεις. Θες να χωρέσεις στα παπούτσια της τοσοδούλας. Φόραγε παπούτσια η τοσοδούλα; Ούτε που το θυμάμαι αυτό. Ψεύτης εκείνος που φωνάζει, με κιλά κομπασπού να βαραίνουν τις λέξεις, πως πάντα ερωτεύεται με την καρδιά του και τα δίνει όλα. Ποια ήταν η τελευταία φορά που συμβιβάστηκες; Φοβόσουν, άρθρωσες δυο-τρια "σ' αγαπώ", σε χωρέσανε ένα-δυο αγκαλιές, και είπες: "Είμαι εντάξει τώρα". Μα ήσουν εντάξει; Ξέρεις καλά, θα φύγεις μόνο αν βρεις κάτι καλύτερο και συνάμα ασφαλές. Ένα πακέτο πιο εξοπλισμένο. Η σαχλαμάρα δεν είναι ότι καταπίνεις την ιλλουζιονιστική εικόνα αμάσητη, αλλά πως αυτή η κατάσταση σε κουράζει τόσο, μα τόσο πολύ-αν μη τι άλλο θέλει δύναμη και ώρες για να χωρέσεις σε άλλων τα παπούτσια- και νιώθεις ένα τεράστιο κύμα να 'χει αφήσει το κεφάλι σου στην παρακάτω παραλία. Κι άντε να το βρεις. Θες να το βρεις;
Τα φιλιά μου.

3 σπόροι:

xryc agripnia says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 03, 2006 1:13:00 π.μ. είπε...

Και τα δικα μας.

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 05, 2006 4:55:00 μ.μ. είπε...

Και τα δικά μας επίσης.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 06, 2006 12:24:00 π.μ. είπε...

με τόσα φιλιά με κατσιάσατε...:ρ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers