"Drink up with me now and forget all about"

Μ' ένα λικέρ λεμόνι αναρωτιέμαι τί είπε ο Μάρεϊ στο αυτί της Γιόχανσον ενώ εκείνη πασαλειβότανε με λυγμούς. Μου τελειώνουν και οι καραμέλες, γαμώτο... Οι μέρες, ω! ναι, αυτές οι γιορτινές, τσουλάνε με το δισκάκι της Madeleine Peyroux. Το "Between the Bars" μ' έχει κάνει κομματάκια. Κάθε φορά που ακούω τέτοιους τζαζ ήχους αισθάνομαι σα χαρακτήρας σε ταινία του Woody Allen. Και πόσο πολύ θα ήθελα να ήμουνα. Όλα παίρνουν άλλη διάσταση και χρώματα. Θα ρχοτανε αυτός ο λιπόσαρκος κύριος, θα κούναγε χέρια και πόδια, λες και παλεύει ν' αλλάξει λάμπα σε αόρατο φωτιστικό, θα διόρθωνε τα γυαλιά στη μύτη του, θα μιλούσε για τη ματαιότητα της ζωής και της ψυχανάλυσης, ενώ εμμέσως θα σε παρακινούσε να πάρεις τα κουβαδάκια σου και να αναζητήσεις την πιο όμορφη παραλία. Υπάρχουν άνθρωποι που τους εμπιστεύομαι με κλειστά βλέφαρα. Τους ακολουθώ και δε βγαίνω ποτέ γελασμένη. Ο Allen, ο Burton, η Norah Jones, ο Cave, η Johansson, η Τριανταφύλλου, η Καρυστιάνη, ο Θανάσης, η Τάνια, οι Tindersticks, και όλο πάει και πάει ο κατάλογος. Μα το μνημονικό πάντα ξεχνάει τα ευχάριστα και χαζεύει φαντάσματα να παίζουν πινκ-πονκ στα τοιχώματα του μυαλού.
Έχω δύναμη απόψε.
Μάλλον φταίει το λικέρ.

"Maybe I got a lot to learn

Time can slip away

Sometimes you got to lose it all

Before you find your way

Take a chance, play your part

Make romance, it might break your heart.

But if you think that time will change your ways

Don't wait too long

It may rain, it may shine

Love will age like fine red wine

But if you think that time will change your ways

Don't wait too long "