Content

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005

"μα αισθανόσουν ήδη απών"

(το νυχτόσπιτο)

Στιγμές-στιγμές μου ρχεται η ανάγκη να μετατρέψω όλους τους Άγιους-Βασίληδες σε σάκους του μποξ. Είναι ένας από δαύτους έξω απ' το τυροπιτάδικο "Βελανιδιά", κουνάει τον ποπό του πέρα δώθε και φωνάζει ένα μισοχαλασμένο: "Χο-Χο"...Τον έχω βάλει στο μάτι, όπως καταλαβαίνεις... Όλως τυχαίως θα πέσει απάνω μου κι αντί για "χο-χο", θα μουρμουρίζει: "αχ-βαχ". Και να σκεφτείς ότι είμαι κατά της βίας...Αυτές οι μέρες όμως είναι φορτωμένες με λαμπιόνια, μπάλες, στρας και μια επιφανειακή συμφιλίωση με τα πράματα γύρω μας. Απ' του αγιαννιού θα βγάλουμε πάλι τα περίστροφα. Η αλήθεια είναι ότι μετά τα 10 μου, οι γιορτές των Χριστουγέννων έχασαν κάθε ενδιαφέρον. Οι στενοί φίλοι του νυχτόσπιτου εξαφανίστηκαν. Οι μισοί κάπου χωμένοι στην Αραβία βγάζουν λεφτά κι αφήνουν προίκα στα παιδιά που δεν έχουν, και οι άλλοι χαμένοι γενικότερα. Σκορπιστήκαμε. Πάνε πια οι εποχές που πάνω στην καφέ τσόχα της μαμάς οι "μεγάλοι" παίζανε τριανταμία, η Κορομηλά στο "Μπράβο" μέτραγε ανάποδα τα λεπτά μαζί με ανερχόμενα μοντέλα και τον Μαζωνάκη σε εφηβική ηλικία, ο αδερφός μου ενθουσιαζότανε με τους συλλεκτικούς δίσκους των Beatles ενώ εγώ στη γωνιά μου, ξένοιαστη, χτένιζα τα μαλλιά της καινούργιας μου κούκλας που τραγουδούσε. Πάνε χρόνια που χαιρόμουνα να βάζω τα καλά μου και να καλλωπίζομαι. Ξέρεις τώρα...έβαζα λίγο κραγιόν κρυφά, ύστερα το έσβηνα για να μην αγριέψει ο μπαμπάς, και χαιρόμουνα που έκανα κάτι τόσο φιλάρεσκο και μαζί παράνομο...Πάνε χρόνια που η τελευταία ευχή του χρόνου γινότανε με χαρά και προσμονή. Όλα ρουτίνα πια. Τι θα πάρεις σε ποιον, τι θα φορέσω, αχ βαριέμαι! Μάλλον ζω κι εγώ τον Χρονοποιό του Σαββόπουλου..Κάθε φορά μαζευόμαστε οι ίδιοι άγνωστοι άνθρωποι, κρύοι μεταξύ μας, δίχως τα περιθώρια για μείωση των μέσα μας αποστάσεων. Πολύ μαύρα κοιτάζω τις γιορτές και δε πρέπει. Συλλογιέμαι ανθρώπους πραγματικά μόνους τους και το βουλώνω. Απλά κάτι πρέπει να σκεφτούμε, να μην ξεσκίζουμε τόσο άτσαλα το περιτύλιγμα της κάθε γιορτής. Ακόμα και αν το κουτί μέσα είναι άδειο. Πρέπει να βρούμε τρόπους. Πρέπει, πρέπει.

υ.γ.λύκε, στείλε το δίκαννο να πυροβολήσω το Ρένο. Βαρέθηκα να βλέπω τη μάπα του :ρ

10 σπόροι:

mistounou says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 1:08:00 μ.μ. είπε...

"Ακόμα και αν το κουτί μέσα είναι άδειο. Πρέπει να βρούμε τρόπους. Πρέπει, πρέπει. "

Ναι, πρέπει...Καλά Χριστούγεννα!

Λακης Φουρουκλας says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 3:20:00 μ.μ. είπε...

το κουτί είναι άδειο, επειδή η "αγάπη" δεν έχει υπόσταση ή αν προτιμάτε, διάρκεια. αγοράζουμε κάθε τόσο κάποια δώρα, δίνουμε φιλιά στον αέρα και ξεμπερδεύουμε. όλα τα κάνουμε κατάπως μας βολεύουν και τον υπόλοιπο χρόνο ξεχνάμε. η μελαγχολία των "γιορτών" είναι αβάστακτη...

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 3:57:00 μ.μ. είπε...

Παπαρούνα,

όταν λάβεις το δίκαννο που σου έστειλα,σε παρακαλώ,πυροβόλησε πρώτα το λύκο και μετά το Ρένο.Από του χρόνου θέλω να γίνω Κοκκινοσκουφίτσα για πάντα :p

-Ο ΛύΚοΣ-

Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2005 12:29:00 μ.μ. είπε...

#Άρτεμις & Αδαή, καλά Χριστούγεννα με πολλά κουτιά γεμάτα με σοκολάτες και δώρα...

#λύκε, εσένα είναι που δεν θα πυροβολούσα...Είσαι ο λύκος μου που δεν κατάφερε να παραπλανήσει η Κοκκινοσκουφίτσα...(Να ξέρεις ότι τα παραμύθια έχουν δύο ή και τρεις διαφορετικές ερμηνείες) ;)

poor_misguided_fool says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 25, 2005 5:32:00 μ.μ. είπε...

"8a 3anar8oun mikres xares".. giati.. panta menei "mia xaramada to fws gia na perasei", toulaxiston gia aftous pou to apozhtoun..estw kai an den exun vrei tous tropous...den kserw giati, alla oso mavra ki an vlepw oti einai ta pragmata kathws megalwnw kai strimwxnomai, oi parapanw stixoi synexws erxontai kai ksanarxonati sto myalo mou, eidika afta ta xristugenna .. kala xristugenna ;)

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 26, 2005 12:14:00 π.μ. είπε...

σ'ευχαριστώ...καλές ξεκούραστες γιορτές και σε σένα..
(αν μας εξηγούσες τί σημαίνει και το νικ σου, θα σε κέρναγα τάρτα λεμονιού απ' τα χεράκια μου..;ρ)

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 9:24:00 π.μ. είπε...

Νομίζω πως διάβασα ένα όμορφο κείμενο εχθές το βράδυ...
Και τώρα δεν το βλέπω...
Μήπως το ονειρεύτηκα;

beep beep says:
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 1:25:00 μ.μ. είπε...

Αν παρεις το δικανο σε παρακαλω πυροβολησε και τον Αγιο Βασιλη στην ταβερνα σουβλατζιδικο 'οι Αλπεις΄στην Πλατεια Αγιων Θεοδωρων. Ειναι σε ανθρωπινο μεγεθος, και μιλαει κιολας .Συχνα πυκνα περπαταω αφηρημενη απο διπλα και σκιαζομαι γιατι ειναι πιο ψηλος απο μενα και μιλαει- για λιγα δευτερολεπτα παντα νομιζω πως ειναι ανθρωπος και παθαινω κολουμπρα. Κατα τ'αλλα Καλα Χριστουγεννα.

mindstripper says:
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 1:52:00 μ.μ. είπε...

Το κουτί είναι γεμάτο από λέξεις.

Χρόνια πολλά Παπαρούνα, υγεία και αγάπη εύχομαι. :-)

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 7:17:00 μ.μ. είπε...

#μπιμπ-μπιμπ,
το δίκαννο είναι στα χέρια μου.
Πες μου ώρα και οδό.
#mindstripper, υγεία, υγεία, υγεία

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers