Content

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005

"My poetry was lousy you said"


Είναι γοητευτικό μυστήριο η πίστη του ανθρώπου.
Μια γυναίκα, γύρω στα 45, μας ανέλυε, βραδάκι Τετάρτης, την ακατανίκητη δίψα των Άγγλων να μιλάνε για την Τέχνη... Ξάφνου, τρυπώνει απ' τ' ανοιχτό παράθυρο μια νυχτοπεταλούδα. Η γυναίκα έκανε μια παύση και κοίταζε για ορισμένα δευτερόλεπτα την πεταλούδα που φλέρταρε με το φως, να καεί ή όχι;. Με σιγανή φωνή και μάτια λερωμένα, από αποτυχημένη αδιάβροχη μάσκαρα, λέει: "Είναι η μαμά μου. Και χτες με επισκέφτηκε τέτοιαν ώρα".
Και ξέρεις κάτι; Πρέπει να ήταν...

8 σπόροι:

Λακης Φουρουκλας says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005 1:45:00 μ.μ. είπε...

Πρέπει να ήταν...

Unknown says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005 4:15:00 μ.μ. είπε...

ωραία θα ήταν αν ήταν... ;)

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005 5:03:00 μ.μ. είπε...

Λες η μύγα που σκότωσα τις προάλλες να ήταν ο παππούς του Νίκου;; :-{
Ως άνθρωπος με σταθερές απόψεις,:ρ, το ξανασκέφτηκα το ζήτημα της... μετενσάρκωσης και λέω:"μπααα,αποκλείεται"
:D

costas says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005 11:14:00 μ.μ. είπε...

As I remember your eyes
Where bluer than robbin's eggs
...
Where r u calling from?

costas says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2005 11:14:00 μ.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
araxtos says:
at: Σάββατο, Οκτωβρίου 01, 2005 11:51:00 π.μ. είπε...

Σίγουρα ήταν.

Ένα μικρό κομμάτι της

Ioulita says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 02, 2005 11:08:00 π.μ. είπε...

Τι μου θύμισες τώρα...
Η γιαγιά μου συνήθιζε να κάθεται στο παράθυρο, να ανοίγει ελαφρά την κουρτίνα και να κοιτά στον δρόμο τους ανθρώπους...Μετά η γιαγιά μου "έφυγε"...Όταν κάναμε το μνημόσυνό της, μια νυχτοπεταλούδα πήγε και κάθησε στο τζάμι, μπροστά από την κουρτίνα, θαρρείς για να βλέπει...(και σε πληροφορώ ότι σπάνια βλέπω νυχτοπεταλούδες στο σπίτι στο χωριό). Είπα στον μπαμπά μου ότι μάλλον ήταν η ψυχή της γιαγιάς, η οποία ήρθε να μας επισκεφτεί. "Λες;", είπε και γέλασε. Και μετά δάκρυσε...

nikitas says:
at: Σάββατο, Οκτωβρίου 15, 2005 12:57:00 π.μ. είπε...

des edo
http://www.deviantart.com/view/8797745/

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers