β' ενικός

Πώς τα κατάφερα έτσι;Όταν μπλέκεις με σκοτεινούς ανθρώπους,αυτομάτως γίνεσαι μαύρος κι ο ίδιος.Σαν κάτι αστεία κινούμενα σχέδια που κλείνουν τα φώτα και το μόνο που ανοιγοκλείνει είναι 2 μεγάλα μάτια.Ε,εγώ τα δικά μου τα κλείνω τέτοιες στιγμές...
Δεν ήξερα πως τούτο δω το καλοκαίρι θα ναι τόσο εφιαλτικό.Άλλοι τρέχουν για τα μπάνια του λαού κι άλλοι με τσιγάρο μεθάνε τις σκέψεις τους.
Θα μπορούσα με άνεση να μιλήσω για συμπεριφορές,για λάθη,για θύματα,για τη μυρωδιά που χει το αίμα στο διάδρομο.Αλλά δε το κάνω.Συνήθως,το αγνώμων θύμα συμπίπτει με τον απερίσκεπτο θύτη.Έλεγα να θάψω δω μέσα παράπονα και να περιγράψω τις πληγές μου με ακρίβεια χιλλιοστού.Αλλά απ'την άλλη,σιγά τα λάχανα,σκέφτομαι.Όλοι έχουν.Εγώ τί το διαφορετικό θα 'χα να προσθέσω;Όμως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω έναν β' ενικό που θα τους κομμάτιαζε όλους. Ο β' ενικός είναι ύπουλος. Άλλοτε ακούς το "εσύ" σαν τον ήχο που κάνει το μέλι όταν πέφτει στο λουκουμά,κι άλλοτε σαν τη τσαγκράνα που γρατζουνά την άσφαλτο.Απολύτως ανατριχιαστικό. Ο β' ενικός μπορεί να αγκαλιάσει ή να γαμήσει όλο το κόσμο.Και τα δυό σκληρά είναι.Μη γελιέσαι.Έχει μια απροσδιοριστία που σε μεθά και σε θυμώνει.Κάθε φορά,σαν τον κέρμα που έχει δίλλημα προς το πού να σκοντάψει-κορώνα ή γράμματα;-,αναρωτιέμαι κι εγώ:" Σε ποιον να αναφέρεται ο ποιητής;"...
Εσύ το βρήκες;Εσύ;
και πάλι απ΄την αρχή...