και για συναισθήματα ένα κρύσταλλο

"Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Και η ριψοκινδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται
Τίποτε και μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο."

Οδυσσέας Ελύτης

Και ο Ιούλης περπατά ράθυμος,βαριεστημένα μονότονος...Ύπουλος μήνας.Έτσι που είσαι βυθισμένος σε σεντόνια να σε τρυπάνε απ'τη ζέστη, παλεύεις να βρεις προς τα πού φυσάει λίγος δροσερός αέρας κι αντ'αυτού σε πλακώνουν κάτι περίεργες σκέψεις.Βγάζεις νύχια και προσπαθείς να παλέψεις τα θεριά.Μάλλον απομεινάρια του χειμώνα... ό,τι δεν πρόλαβες να πολεμήσεις στον καιρό του ,σε κυνηγάει,σε προφταίνει και σε αρχίζει στα μπουνίδια.Άλλοτε σε πνίγει μ'ενοχές κι άλλοτε σε αναγκάζει να πάρεις αποφάσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο.Και ξέρεις καλά πως οι αποφάσεις του καλοκαιριού είναι σαν τ'ανέκδοτα με τις ξανθιές...κακόγουστα,επαναλαμβανόμενα και σπανίως να βγουν αληθινά.
Τρέμω,μάτια μου,στη θέα ενός ίδιου καλοκαιριού με τα προηγούμενα...όπως τρέμω και στην θέα ενός χειμώνα ίδιου με τους προηγούμενους.Σε πρόσφατη συζήτηση με φίλες καταλήξαμε στο : «η ζωή είναι μια ρόδα»... 'Ενας κύκλος που περιστρέφεσαι γύρω του.Κάποια στιγμή θα είσαι από πάνω και θα τρέχεις αφήνοντας τα χέρια σου ελεύθερα να σχηματίζουν σταυρούς και κάποτε θα σε λιώνει σαν χαλκομανία...Ώρες-ώρες αυτό το παιχνιδάκι μου φαίνεται διαστροφικό και απολύτως εκδικητικό.Μην τολμήσεις να χαρείς γιατί στην επόμενη γωνιά σε περιμένουν κάτι πίκρες, νταρντάνες, έτοιμες να μπουκώσουν τα μάτια σου δάκρυα.Δε νομίζω πως αν ήσουν εδώ όλα θα ήταν διαφορετικά.Ίσως αν ήμουν κι εγώ εδώ...τότε κάτι θα άλλαζε.Αλλά τώρα έχω πάρει τις αποφάσεις μου.Όταν ξέρω ότι ανήκεις αλλού,όσα: «παρών» και να μου φωνάξεις εγώ δε θα γυρίσω να κοιτάξω...Όσα παράπονα κι αν κάνεις για τη συμπεριφορά μου,το ταμείον δεν διατίθεται να προσφέρει κάτι άλλο σε καιρό εκ-πτώσεων.Σ'αυτά τα φεγγάρια ο καθείς από μας έχει το δικαίωμα να εννοεί ό,τι θέλει κι όπως το θέλει.Ο υποκειμενισμός στο ζενίθ!Ένα είναι το σίγουρο...ανήκεις αλλού και αυτό αδρανοποιεί αισθήματα,χρόνο,μελλοντικές ζωές,χαρές,μοιρασιές... Γι'αυτό κι εγώ αφήνω σ'αλλους τις χαρές,ν'ασχοληθώ με αντικατοπτρισμούς της θάλασσας μέσα από κρύσταλλα.Τίποτα να μην έρχεται,τίποτα και μην φεύγει.