Content

Τρίτη, Αυγούστου 14, 2012

"you know that I can use somebody"


Κάψα.
Κολλάει μέλι ο ιδρώτας πάνω σου. Τον δις.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽μπτόώχνεις κι αυτός ξανάρχεται.
Χέρια σα φοίνικες. Τσιμπάς και τσιμπιέσαι. Κάποτε είπες πως είμαι ένα άσπρο σεντόνι. Κρύβω κι αποκαλύπτομαι με την ίδια ευκολία. Κανένα μαχαίρι δεν θα χρειαστεί. Τώρα βυζαίνεις τις ώρες σου. Η μεγαλύτερή σου ανασφάλεια, το πιο δύσκολο ζόρι: η αέναη προσμονή.
Μικρός παρακαλούσες τα lego να γίνουν κλειδιά, να ανοίξουν πόρτες, να βγεις στους δρόμους και να τρέξεις. Ύστερα μεγάλωσες, όλοι οι δρόμοι μπροστά σου και συ δεν ξέρεις πώς να παίξεις μαζί τους.  Τους παιδεύεις  και σε μαζεύει η σκόνη τους. Σταυροδρόμια  κι αδιέξοδοι. Οι λεωφόροι είναι για τους δυνατούς.
Κάψα και το μπαλκόνι η μόνη οδός.
Ισχυρή προσωπικότητα με μυαλό ασβού. Δεν έχω τον τρόπο να πάρω αυτό που θέλω. Μπορεί να μην στοχεύω σωστά. Μπορεί να μην ξέρω τί θέλω. Μια θέληση πόσο διαρκεί; Τα χέρια φοίνικες. Σ’ενοχλούν τόσο, όσο οι γυναίκες που ξεπετάχτηκαν από τα περιοδικά και μπαίνουν στα λεωφορεία με ύφος μοδάτο και σιγουριά πρωτότυπου. Ο κόσμος ενοποιείται επιφανιακά. Ύστερα τσακώνεται και ρίχνει άγκυρες στον πάγκο του ο καθένας. Ένα μαχαίρι να σκίσω το χαρτί, να κόψω αυτό το ρουζ από τα μάγουλα ίδιων κοριτσιών.
Στα πάρτυ δεν ξέρω κανέναν. Μπαίνω και εισπνέω τις παρέες. Τις κοινωνικές τους σχέσεις.
Φίδια δρόμοι κι ένα γαλάζιο μωσαϊκό πάνω απ’ το κεφάλι μας.
ι μας.﷽﷽﷽οι κιαι σιγουρι

2 σπόροι:

γ.κ. says:
at: Σάββατο, Αυγούστου 18, 2012 10:54:00 π.μ. είπε...

κι΄ εγώ θέλω να κόψω αυτό το ροζ ....απο τα μάγουλα των ιδεών όμως
:-)

καλό κομμάτι
εισπνέει παπαρούνα κανείς
διαβάζοντας το

φιλιά


cho2499 says:
at: Πέμπτη, Αυγούστου 23, 2012 12:50:00 π.μ. είπε...

γεια :) όμορφο κείμενο!

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers