"I get emotional when..."

Άνοιξη με παγωμένα δάχτυλα. Ώρες νομίζω πως τα χιονοσύγνεφα σκάλωσαν στα κλαδιά και δεν φεύγουν. Στιγμιαία λυπάμαι τους κύκνους, αλλά μετά θρηνώ τα χέρια μου. Οι κλειδώσεις μου γεμίσαν πάγο. Ο δρόμος για το σπίτι είναι τέσσερα τραγούδια. Φτάνω στην πόρτα και τραβώ τις νιφάδες που μπήχτηκαν στο δέρμα. Δεν είναι υπερβολή αυτό εδώ το κρύο.

Μου αρέσουν οι ράγες των τρένων. Άθροισμα παραλληλιών και χιλιομέτρων. Διακτινίζομαι στη Βασιλεία. Σοκολάτες στο χέρι και περπατάμε στα στενά. Η καρδιά της Ευρώπης. Ατάραχη και όμορφη. Σταθερός σφυγμός και η Ελλάδα να μοιάζει τρύπια σημαία.
Γκράφιτι, μεσαιωνικά σπίτια και παρελάσεις βυθίζονται μέσα στον καπνό μου. Νιρβάνα στα πάρκα και στις λίμνες. Λυκόπουλα παίζουν φλάουτα. Έτσι ετοιμοπόλεμη που έμαθα να είμαι, τόση ηρεμία με χτυπάει κατακούτελα. Άνθρωποι χωρίς νταλκά και όψη λείου πάγου. Ελβετοί.
Ένα κλικ και σε ξέχασα.