Η περιπλάνηση μιας μύγας

Θα ‘θελα να ‘μουν άσπρη. Άσπρη στραφταλίζουσα και τσαχπίνα. Θα ‘θελα αντί για βουητό στο πέρασμα μου ν’ ακούγονται καμπανάκια. Θα ‘θελα αντί για μυγοσκοτώστρες να υπήρχαν μυγορέπλικες. Να στέκονται αρχοντικά πάνω στα τζάκια και όλοι να θαυμάζουν την πολυπλοκότητα της επιφάνειας των φτερών μας.
 «Α! Δεν το ξερα πως οι μύγες έχουν 4 φτέρα» 
«Μα είδατε; Είναι υπέροχα έντομα και τόσο σικάτα!»
Τρίτη μέρα της ζωής μου και σινεμασκόπ μέσα στο κεφάλι μου παίζουν οι διάλογοι.
Τρίτη μέρα ζωής κι έχω γλιτώσει 20 φορές από τα χέρια των ανθρώπων. Στις αρχές νόμιζα ότι βαρούσαν παλαμάκια για τα ωραία μου πετάγματα. Τους άγγιζα κι αυτοί άρχιζαν τα κλαπ κλαπ. Έκανα κωλοτούμπες, πήγαινα πίσω από τα αφτιά τους να τους δείξω κι άλλα μαγκιόρικα κόλπα μου και αυτοί αφήνιαζαν. Ύστερα μού σφύριξε ο Μάκης-μέλισσα πώς δεν είναι δα κι από χαρά η μανία τους με τα παλαμάκια. «Φίλη, να σε σκοτώσουν προσπαθούν.»

 Ένοιωσα άδεια. Born to die, και τα ρέστα. Υπάρχει κάποιο ανώτερο σχέδιο για αυτό το μένος ή κατά λάθος γεννηθήκαμε μισητά πλάσματα; Θα θελα να μουν άσπρη. Σήμερα ωραία μέρα, καλοκαιρινή, νομίζω πετάω με τρελλές ταχύτητες. Η καλύτερη διαδρομή είναι πλατεία Μαβίλης-Σύνταγμα. Χρονομετρημένα 2 λέπτα από τις διασημότερες αθλόμυγες. Εγώ σήμερα θα κάνω καλύτερο σκορ! Θα ξεπεράσω όλες τις μύγες της Αθήνας! Τσεκάρω το ρολόϊ στο Μπρίκι πίσω από ένα φαλακρό ενώ κλέβω μπυρένιο αφρό απ’ το ποτήρι του. 12:14. Αρχή και φύγαμε! Βγαίνω από την πόρτα με πλάγια πτήση για να μην στουκάρω στα κορίτσια που έμπαιναν, περνάω πάνω από το Μέγαρο, στ’ αριστερά το Hilton. Είναι ωραία και γλυκά από ψηλά, κάποια μέρα θα το κάνω τραγούδι, διαγώνια το Κολωνάκι, οι μύγες που ζουν εκεί είναι και οι πιο στενοκέφαλες. Βλέπω τη Βουλή, τί χαρά! Κοντοζυγώνω! Δεν φοβάμαι κανέναν από κει ψηλά, θα σπάσω και το φράγμα του ήχου αν εξάσκηθω λίγο παραπάνω. Θα μαι η μύγα-σφαίρα, θα μπω στο βιβλίο Γκίνες και θα ‘μαι άξια θαυμασμού. Όχι παλαμάκια, όχι μυγοσκοτώστρες, όχι καρκινογόνα σπρέυ. Είπα σπρέυ κι έξω απ’ τη Βουλή πέφτω σε πορεία. Συνδικαλιστές απέναντι σε αστυνομικούς και τα δακρυγόνα σα να ταγκίζουν τα φτερά μου. Όχι ρε γαμώτι, πάει ο αγώνας μου τώρα! Πρέπει να βρω ένα ρολόϊ τουλάχιστον να δω τι χρόνο έκανα! Επίσης πρέπει να κρυφτώ! Τα πράγματα αγριεύουν εκεί κάτω. Α νά! Ένας ψηλός με ρολόϊ, κάτσε να κατέβω λίγο.

Ωχ! Κάτι με πιτσιλάει. Aσπρη μπογιά εκσφενδονίζεται κατά πάνω μου. Ξέρω τί ειναι... Τα νέα όπλα της αστυνομίας. Σημαδεύουν τους διαδηλώτες με λευκό σπρέυ να γίνονται ευκολότερα οι συλλήψεις μετά... Το πε προχτές η μύγαΧούκλη.

Δε νοιώθω πολύ καλά, είμαι άσπρη και ασφυκτιώ. Χάνω ύψος, κάπου να κρυφτώ, δεν με κρατάνε τα φτερά μου. Κολλώδες άσπρο υγρό, στερεοποιείται πάνω μου και με βαραίνει. Born to die.