ένα ξαφνικό χιόνι.

"Η έναρξη των χριστουγεννιάτικων στολισμών, αν κι οι ξαφνικές ηλιοφάνειες δίνουν έναν ειρωνικό τόνο, είναι η γραμμή εκκίνησης του χειμώνα που έρχεται - έρχεται χωρίς να βιάζεται, προλογιζόμενος από εκατομμύρια λαμπιόνια που έχουν αρχίσει ν΄ αναβοσβήνουν ρυθμικά και ακούραστα...

Στην Αττική, ο χειμώνας πάντα θα έρχεται σαν ένα φανατισμένο φθινόπωρο ή σα μια ντροπαλή κακοκαιρία που δε θέλει ν' αναστατώσει τον μεσογειακό μας οίστρο.
Νοσταλγώ τα έντονα καιρικά φαινόμενα σαν έρωτες που δεν έτυχε να με συναντήσουν. Ένα ξαφνικό χιόνι, μια υπομονετική βροχή, ένα πυκνό, αποφασιστικό ψύχος είναι οι απόκρυφες, μετεωρολογικές μου φαντασιώσεις, η ποικιλία που θα με κάνει πολυταξιδεμένο στις μεγάλες εναλλαγές...
Ο χειμώνας κουβαλάει μέσα του την υπόσχεση της ομίχλης που θα μας αναγκάσει να ξαναδούμε τα κοντινά, αφού το βλέμμα μας γέμισε έπαρση και βλέπουμε μόνο τα απόμακρα. Ο χειμώνας θα μας μάθει να αντέχουμε τον εαυτό μας, να βάζουμε σε μια τάξη τις αναμνήσεις μας, να αμφιβάλλουμε γι΄ αυτά που νομίσαμε... Γι' αυτό είναι σκληρός, γιατί ο Δεκέμβρης, ο Γενάρης και ο Φλεβάρης σε κοιτάνε κατάματα και δεν μπορείς να τους κρυφτείς... Γι' αυτούς, είσαι ένα παιδί, που οι βροχές είναι τα υλικά των ονείρων του και οι άνεμοι, ένας τρόπος να μιλάς. Τα χειμωνιάτικα απογεύματα θα είναι σύντομα, το λυκόφως δε θα διαρκέσει περισσότερο από τη συνάντηση άγνωστων ερωτικών βλεμμάτων σε μια διασταύρωση, κάπου στη Σταδίου...
Ο αττικός ουρανός μας χρωστάει βροντές και κεραυνούς. Τον κατηγορώ για τσιγκουνιά στην προσφορά αρχέγονων συγκινήσεων - χρειαζόμαστε σπάταλες μπόρες που θα μας κλείσουν στα σπίτια μας, για να ανοίξουμε τους λογαριασμούς απ' το παρελθόν μας. Οι νύχτες θα μακραίνουν για να χωρέσουν τις αναπολήσεις αυτών που δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Μόνο μέσα στους χειμώνες μπορούμε να αναμετρηθούμε με τα σχέδια της ζωής μας που βγήκαν όλα πλάνες, να ξεφυλλίσουμε παλιά περιοδικά, να συμβιβαστούμε με τον πανδαμάτορα χρόνο.
Ο χειμώνας δεν είναι τρυφερός μόνο με τα αδέσποτα ζώα - θέλει τις πολιτείες σε μία τάξη και τα σκυλιά της βροχής είναι οι πρέσβεις της αυταξίας... Ατίθασα καλοκαίρια λάμπουν στα θλιμμένα τους μάτια μη μπορώντας την εσωστρέφεια του κάθε Φλεβάρη και αυτό ο χειμώνας δεν το αντέχει.
Ο χειμώνας που κάθε φορά έρχεται νιώθω ότι με ξέρει όλο και καλύτερα, τόσο καλά που ούτε εγώ τολμάω να ξέρω τον εαυτό μου... Γι' αυτό ετοιμάζομαι να του παραδοθώ, άνευ όρων.. Εξάλλου, οι καταιγίδες και τα ναυάγια χάρισαν στον Οδυσσέα το ωραίο ταξίδι..."

κείμενο: Ρένος Χαραλαμπίδης

μουσική υπόκρουση: Beggin' - Frankie Velli & The Four Seasons