Το ξύπνημα.

(δραματουργικές ασυναρτησίες Νο4)

Η δίψα την σήκωσε από τον ύπνο της κατά τις πέντε το πρωί. Αισθάνοταν το στόμα της σα ξεραμένη γη. Κατευθύνθηκε στην κουζίνα με σβηστά φώτα. Ψηλάφησε τους τοίχους και βρέθηκε μπρος στο νεροχύτη. Γνώριμη διαδρομή. Στο παράθυρο, τα ξενυχτισμένα αστέρια στριμωχνόντουσαν να χωρέσουν στο κάδρο, μα κείνη δεν είχε φορέσει τα γυαλιά της κι έβλεπε μόνο θαμπά σημαδάκια να σιγοκαίνε. Θυμήθηκε εκείνον τον παραλληλισμό, πως τ’ αστέρια που πέφτουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα μισοτελειωμένα τσιγάρα που πετούν οι άγγελοι. Χαριτωμενιές του ραδιοφωνικού παραγωγού που χρόνια άκουγε. Στο λύκειο, είχε ερωτευτεί τον τρόπο που γελούσε. Φούσκωνε το μεγάφωνο από το γέλιο του. Αρχοντιά να ξέρει ο άντρας να γελά όμορφα, έλεγε στις φίλες της. Ο Πέτρος πώς να γελάει; Γελάει; Κάτι χαμόγελα θλιμμένα θυμότανε μονάχα η Λένα.

Άνοιξε τη βρύση κι έβαλε το δάχτυλο μες στο ποτήρι. Να νιώσει το νερό πριν ξεχειλίσει από το στόμιο του ποτηριού. Αναρρίγησε το δέρμα της στην επαφή με το υγρό στοιχείο. Προσπαθούσε να μην κάνει θόρυβο, να μην αφήσει σταγόνα να γκρεμιστεί στο νεροχύτη. Κατέβασε το νερό μονορούφι σα να 'θελε να παρασύρει ένα κοιμητήρι από το στόμα της. Στο σαλόνι, το σκοτάδι σκιαγραφούσε τα έπιπλα κι όλα απέπνεαν μια τρομαχτική ησυχία. Στιγμιαία σκέφτηκε να τον έπαιρνε ένα τηλέφωνο, να άκουγε τη φωνή του μπάσα και αγουροξυπνημένη, να του ψιθύριζε πόσο πολύ της λείπει, πως θα μπορούσε να τον περιμένει ακούγοντας το «Όχι μαζί», πως κι εκείνη θα χε τα παραθύρια της ορθάνοιχτα μέχρι να της χτυπήσει την πόρτα, πως μόνο για κείνον υπάρχει. Το άφησε. Ο ενθουσιασμός της ξεφούσκωσε όταν η λογική μπήκε καρφίτσα. Ζύγισε ξανά το θέμα, σιγά που ζει μόνο γι' αυτόν, σιγά που νοιάζεται ο Πέτρος για ποιον ζει και πώς η ίδια. Αλήθεια που ισοδυναμεί μόνο με λόγια είναι ψέμα. Σέρνοντας τα παράπονα σα παιδικό τρενάκι, βγήκε πάλι στο κατόπι για το κρεβάτι της.

Εκεί θα τον βρει. Πιο αληθινό από ποτέ. Με γέλια να μπουκώνουν το δωμάτιο και διάττοντες αστέρες να ξεκολλάνε απ’ το ταβάνι. Εκεί.

υ.γ. φωτογραφία: Βίκυ Τζουρά