(Ίος, 2006)Οι λέξεις είναι ζωντανοί οργανισμοί. Ανεβοκατεβάζουν τους πνεύμονές τους σε ήσυχο ρυθμό. Σαλεύουν τις νύχτες, θροίζουν τα τετράδια, γλιστράνε στις γραμμές και αλλάζοντας σειρές γραμμάτων σού χαλάνε ξεδιάντροπα τα νοήματα. Το πρωί κάθονται σιωπηλές με τα χέρια σταυρωμένα να σε κοιτάνε. Περιπαιχτικά ρωτούν: "Ψάχνεις κάτι, καλό μου;". Κι εσύ, καλό μου, σκαλίζεις, φτυαρίζεις να βρεις εικόνες παρελθόντες, μα οι μολυβιές τους τις κρύβουν καλά χωμένα σε γκρι στίγματα. "Σαν κάποιος που σ' αγαπά και δεν τολμά να στο πει ποτέ κατάματα", λέει ο λύκος. Έτσι συμβαίνει και με τις λέξεις.
Σε αφήνουν πάντα με την απορία αγκιστρωμένη στα χείλια.
4 σπόροι:
at: Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 12:22:00 π.μ. είπε...
Ακριβώς.
at: Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007 5:08:00 μ.μ. είπε...
λεξις..το μικροτερον στοιχειον του προφορικου ή του γραπτου λογου..δια του οποιου εκφραζομεν εννοιαν τινα ή σχεσιν..
αυτο λεει το λεξικο..υπεροχη η μουσικη σου..!!
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007 12:33:00 π.μ. είπε...
Να ψάχνεις να βρεις μια λέξη
Με ψεύτικα υπονοούμενα
Υποβλητικά ονόματα
Από την κόλαση
Του εάν και του θα
Να κινείσαι σε γραμμές
Σε περιθώρια
Σε γραμματοκιβώτια....
Γιώργος Χρονάς
at: Παρασκευή, Ιανουαρίου 19, 2007 9:02:00 μ.μ. είπε...
Οι λέξεις που 'ναι έξω απ' τα τραγούδια
κρυώνουνε τα βράδια και φοβούνται
και βρίσκουν καταφύγιο στα λουλούδια
και σ' όσες, σαν και σένα, αγαπιούνται
λόγια: Λ.Παπαδόπουλος
τραγούδι: G. Dalaras
:Ρ
Δημοσίευση σχολίου