(Kurt Hasley) Δε με αγγίζουν οι χιλιοφορεμένοι συνειρμοί. Τουλάχιστον όχι πια. Λόγια παντός καιρού, με πολλαπλούς αποδέκτες. Έχουν και τα φωνήεντα το βάρος τους. "Κουράστηκα με όρια, με περιθώρια", που έγραφε κι ο Τουρνάς. Άσε που μού πεσε και το φλουρί κορώνα φέτος και πρέπει με κάποιον άγνωστο-σε μένα-τρόπο να αξιοποιηθεί σωστά αυτό. Που λες, αυτός που θέλει να ψελλίσει κάτι, κεντράρει στα μάτια, δε τραβιέται στους υπονόμους με τη λάσπη να λερώνει τις λέξεις και να μπλέκει τα νοήματα. Τα τί θέλει να πει ο ποιητής και τα ρέστα, τα αφήνω πίσω. Όλα μπροστά, απλόχερα να είναι κι όποιος μας γουστάρει, εδώ και οι παλάμες μας.
*
"ξέμπαρκα μάτια και φευγάτα στο λιμάνι"
(εξαιρετικό τραγούδι, εξαιρετικός κι ο Αλκαίος)
*
"ξέμπαρκα μάτια και φευγάτα στο λιμάνι"
(εξαιρετικό τραγούδι, εξαιρετικός κι ο Αλκαίος)
*
8 σπόροι:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007 2:04:00 μ.μ. είπε...
Να το ψελλίσει ναι συμφωνώ.
Αλλά γιατί να μην το φωνάξει κιόλας;
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007 3:11:00 μ.μ. είπε...
I have walked this stage
As the music played
They knew every word
But they never heard
For they never changed
It's all very strange
As I'm standing here
Contemplating years
Can you hear me now
Are there just too many doors
Between then and now
For me to ever reach on through
And pull you back somehow
Well that don't happen anymore
Still in the night
I swear I hear you calling
(savatage)
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007 7:35:00 μ.μ. είπε...
Αλλά το πιο ευχάριστο απ'όλα είναι να χαμογελάς. Άσε που είναι και εύκολο. Στην αρχή σηκώνεις το ένα άκρος του χειλιού σου και μετά το άλλο. Όταν εξοικιωθείς μπορεί να σηκώνεις καιτα 2 άρκα ταυτόχρονα.
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007 10:59:00 μ.μ. είπε...
#sorry girl, ένα-ένα τα βήματα:ρ
#κολοκυθάκι, δεν το ξέρω αυτό το τραγούδι..Μπορείς να μου το στείλεις;
#τζιτζιλ, "όταν χαμογελάς, ανοίγουν παρενθέσεις", νομίζω από το Καλύτερα δε γίνεται, μα δεν είμαι σίγουρη.
at: Παρασκευή, Ιανουαρίου 05, 2007 8:30:00 μ.μ. είπε...
ναι αυτος που εχει να πει λεει..ουτε υπονοουμενα..ουτε υπεκφυγες..
να ξερεις πισω απο ανθρωπους που δε μιλουν..δε κρυβεται η διακριτικοτητα..το κενο κρυβεται..φιλια..!!
at: Σάββατο, Ιανουαρίου 06, 2007 9:16:00 μ.μ. είπε...
Ξέρεις τι μετράει;
που μπορείς να ξέρεις τι μετράει...
;-)
το βλέμμα στα μάτια, καρφί, είναι ένα από αυτά.
Καλή χρονιά γλυκιά μου
xx
at: Κυριακή, Ιανουαρίου 07, 2007 12:59:00 π.μ. είπε...
#με το φεγγάρι αγκαλιά, βέβαια αν αναλογιστούμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να κατανοήσει μόνο το 5% των φαινομένων, και το κενό-σημειολογικά και μόνο- μπορει να αντικατοπτρίζει μια τελείως άγνωστη και άγνωρη περιοχή...Το θέμα στις σχέσεις, πέρα απο κουβέντες που λέγονται ή δε λέγονται, είναι η αλληλοκατανόηση κι ο σεβασμός. Όλα τ' άλλα, περνάνε με ψιλά γράμματα..
#μαρκησία,:)
at: Κυριακή, Ιανουαρίου 07, 2007 11:16:00 μ.μ. είπε...
όλοι ψευδώνυμα φοράμε...
που ξέρεις; Μπορεί να έσπασε η γκίνια
;)
Δημοσίευση σχολίου