"and all roads lead to Tranquillity Base"

Το πιο ερωτικό τραγούδι του Σιδηρόπουλου δεν είναι το "Να μ' αγαπάς". Μπορεί αρκετές γενιές να γαλουχήθηκαν γρατζουνώντας τα ακόρντα ετούτα στη κιθάρα και αρκετοί να πλαντάζουν στο κλάμα γιατί η απλότητα αυτού του τραγουδιού αγγίζει τα όρια της Ομορφιάς... Όμως το πιο αληθινά ερωτικό τραγούδι του είναι το "Πού να γυρίζεις". Στο πρώτο, επιτακτικά σχεδόν ζητιανεύεις για την αγάπη του άλλου. Του περιγράφεις πόσο πολύ αλλοτριώθηκες μακριά του, τόσο, που ούτε τα μούτρα σου δεν ξεχωρίζεις στον καθρέφτη. Το "Πού να γυρίζεις" σχεδιάζει με ακρίβεια όλες τις σπηλιές του έρωτα και του πόθου. Η συνεχής αγωνία, η αναζήτηση του άλλου και τα τετραγωνικά ενός σπιτιού που δεν χωρούν τις γεωμετρίες της λύπης σου είναι το μεγαλύτερο σημάδι της αγάπης που έχει πασαλείψει τα μούτρα σου. Τα βρίσκεις όλα μάταια, και οι φίλοι που σε χαιρετούν σαν να ναι αόρατοι. Κάποιοι θα σκεφτούν ότι είναι το ίδιο και τί μας λέει τώρα αυτή, σίγουρα την έχει πειράξει το διάβασμα της εξεταστικής...εγώ επιμένω πως υπάρχει διαφορά... Η πραγματική αγάπη είναι αυτή που τρώει τη ψυχή σου σα σαράκι. Τα βράδια κάποιοι βαρεμένοι άγγελοι σε ξυπνάνε για να νοσταλγήσετε μαζί γεγονότα του παρελθόντος. Να αναρωτηθείτε μέσα σε μπλε δωμάτια πού είναι ο άλλος και τί να κάνει. Το πρωί σε βρίσκει με μάτια πηγάδια και χιλιάδες πιστοποιητικά θλίψης να κρέμονται απ' το κορμί σου. Και δεν είναι η ανάγκη, ο εθισμός σου στον άλλον που σε κάνει να φέρεσαι κυκλοθυμικά. Είναι η αγωνία που σε χτυπά με τανάλιες για να ελέγξει τα αντανακλαστικά σου και τα όρια του έρωτά σου. Όπως καταλαβαίνεις, στο πρώτο όλος ο σαματάς γίνεται από σένα για σένα, ενώ στο δεύτερο υπάρχουν κομμάτια πραγματικού αλτρουϊσμού.
Κάπου η Τριανταφύλλου, νομίζω στο Εναέριο τρένο στο Στίλγουελ, ψελλίζει πως ο καλύτερος τρόπος για να με βλάψεις, είναι να μ' αγαπάς σιωπηρά. Ήσυχα, σαν τις βουβές ταινίες. Δεν έχει άδικο. Ονειρεύομαι βεγγαλικά, καβουράκια να φιλιούνται, γέλια, πολύχρωμα μπαλόνια, βραδινά ταξίδια στην εθνική και μια κοινή ζωή. Για όσο διαρκέσει. Για όσο τραβήξει.
Ύστερα, θα κάθομαι στο μπαλκόνι να τραγουδώ το "Πού να γυρίζεις" και να ξεπουπουλιάζω από λύπη όλα τα γιασεμάκια.