"το νου απλώνω για ένα γέλιο σου"

Χτυπάει στον τοίχο. Στις βιτρίνες. Αχνίζει το τζάμι. Γράφει λεξούλες.Πεύτει με φόρα σε λεωφορεία αντίθετης κατεύθυνσης. Τα βλέπει για μεγάλες αγκαλιές. Δε σκοτώνεται. Πεύτει κάτω αναίσθητος. Τα μπράτσα, σε προσπάθειες να παραβιάσουν τους νόμους της βαρύτητας, καρφώνονται στους κάκτους. Παραλλαγή της Σταύρωσης; Ένα αβίαστο "αχ!" βγαίνει από τους πνεύμονες. Ασπρίζει. Ζει; Ακόμα; Για πόσο; Σηκώνεται. Το αίμα ανεβαίνει στον εγκέφαλο. Οι αρτηρίες στο λαιμό χοροπηδάνε. Ροδίζουν τα μάγουλα, ξεσκονίζει τα μαλλιά και τα δάχτυλα. Πιάνει το σφυγμό του. Λίγο φευγάτος. Βλέπει τα δυο ματωμένα γόνατά του.

Τρέχει, βάζει ιώδιο.

Πασσαλείβεται.

"Δε βαριέσαι, να χα αιμορραγήσει μόνον εκεί".
Πάει για ύπνο.
Να φτιάξει επιδερμίδα.
Αύριο πάλι τα μούτρα του θα σπάσει.