πριν απ' την ώρα του

αφιερωμένο

Περπάτησα ανάμεσα στα κόκκινα δέντρα, διασχίζοντας τις μέρες των φύλλων. Έπειτα, ήρθε βαρύς χειμώνας, με το δάχτυλό μου σχεδίαζα στο αχνισμένο τζάμι του παλιού λεωφορείου. Μες στην παγωμένη ερημιά είδα έναν άνθρωπο που έπαιζε μουσική μ' ένα πριόνι. Θυμήθηκα τ' αστραφτερά πρωινά, όταν άστραφτες κι εσύ-θυμήθηκα τ' αρχαία καλοκαίρια, κουράστηκα πια να σε ψάχνω σ' αυτές τις σιωπηρές πόλεις, στα αφώτιστα δρομάκια με τα καμένα σπίτια. Τα παράθυρα χάσκουν: ο άνεμος μπαίνει από παντού, μαζί με την ομίχλη. Μες απ' τις χαραμάδες βλέπω κομμάτια από κρυσταλλωμένες λίμνες, το ματωμένο ίχνος του λύκου που βγήκε στον κόσμο πριν απ' την ώρα του.

Ιστορίες Απόγνωσης-Σώτη Τριανταφύλλου