"Οι θλίψεις, τη στιγμή που μετατρέπονται σε έννοιες, χάνουν μέρος της δύναμή τους, να μας πληγώνουν τη καρδιά."Μαρσέλ Προυστ
_____
Μέσα από καμμένες βραδιές και σαγκρία, ανοίγω τα μάτια που σκούριασαν. Από κουμπότρυπες γίνονται παντζούρια που ανοίγουν διάπλατα. Να χωθεί ήλιος. Να πάρουν μπρος τα γρανάζια. Θέλω, θέλω, θέλω. Πολλά θέλω κι ας έχω αρκετά. Δεν είναι απληστία. Είναι απαίτηση. Ο κύκλος πρέπει να προχωρήσει. Μέχρι να γίνει το τέλος αρχή και η αρχή τέλος, θέλω να βλέπω. Να αγγίζω. Και μόνο η περιέργεια είναι μεγάλο κίνητρο. Πόσες κατηφόρες, πόσα "προχώρα!" θα βρούμε μπρός ακόμα; "Πολλλές και πολλά", φωνάζει το μέσα μου σκουλήκι. Μην περιμένεις τελικό απολογισμό τώρα. Για αυτά τα γραφειοκρατικά θα τα πούμε το Σεπτέμβρη. Η χρονιά τότε αρχίζει για μας.
Μέσα από καμμένες βραδιές και σαγκρία, ανοίγω τα μάτια που σκούριασαν. Από κουμπότρυπες γίνονται παντζούρια που ανοίγουν διάπλατα. Να χωθεί ήλιος. Να πάρουν μπρος τα γρανάζια. Θέλω, θέλω, θέλω. Πολλά θέλω κι ας έχω αρκετά. Δεν είναι απληστία. Είναι απαίτηση. Ο κύκλος πρέπει να προχωρήσει. Μέχρι να γίνει το τέλος αρχή και η αρχή τέλος, θέλω να βλέπω. Να αγγίζω. Και μόνο η περιέργεια είναι μεγάλο κίνητρο. Πόσες κατηφόρες, πόσα "προχώρα!" θα βρούμε μπρός ακόμα; "Πολλλές και πολλά", φωνάζει το μέσα μου σκουλήκι. Μην περιμένεις τελικό απολογισμό τώρα. Για αυτά τα γραφειοκρατικά θα τα πούμε το Σεπτέμβρη. Η χρονιά τότε αρχίζει για μας.
6 σπόροι:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 02, 2006 2:26:00 μ.μ. είπε...
το άρχισε το τέλος τέλειωσε η αρχή είναι ένας αυτοσκοπός μου που δεν ξέρω πως εμφανίστηκε αλλά από τότε που εμφανίστηκε δεν λέει να με αφήσει... χρειάζονται πάντως και κάποιες στροφές ή ακόμα και ανηφόρες στους δρόμους σου, για να είσαι πάντα σε επαγρύπνηση... και γιατί στο τέλος θα το έχεις απολαύση περισσότερο ;)
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006 12:08:00 π.μ. είπε...
Πέρασα να πω ένα καλή χρονια. Θέλω να σε δω να χαμογελάς...
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006 8:09:00 π.μ. είπε...
"Θλίψεις καθημερινές, συνηθισμένες, ελεγχόμενες, ίσως και επώδυνες που σαν έννοιες δε μπορούν να μολύνουν το μυαλό. Πρόσοχή όμως, σ' εκείνες που ούτε το μυαλό δεν αντέχει...".
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006 4:53:00 μ.μ. είπε...
#πνεύμα του δρόμου,δεν είναι ζήτημα αυτοσκοπού. Δε θέλω να πιστεύω πως έχουμε αλλοτριωθεί τόσο πολύ και λειτουργούμε σα ρομποτάκια.Δυο πράματα έχω μάθει στη ζωή μου. Πως είμαστε μόνοι μας και πως πρέπει να προχωράμε. Το να αρχίσεις το τέλος και να τελειώνεις μιαν αρχή είναι σαν να καταργείς τους ίδιους τους τίτλους. Ώρες-ώρες αυτό είναι λύτρωση και άλλες βάσανο. Μεγαλώνοντας αναθεωρούμε:)
#Ψυχίατρε,μετά το Paint Ball και τα συναφή μουντζουρώματα, καλή χρονιά να έχετε:ρ
#greek-schizo,:)
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006 7:22:00 μ.μ. είπε...
kalh xronia me ligi perisoteri aisiodoxia kai apo mena!
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 03, 2006 8:37:00 μ.μ. είπε...
γιατρέ, καλή χρονιά να έχεις!
..δε θέλω να φορτώνω κανέναν με δικές μου μελαγχολίες και προβληματισμούς-αφήστε που πιστεύω πως το τελευταίο κειμενάκι κρύβει νότες αισιοδοξίας!. Αν σας φαίνεται κουραστική η γραφή ή η θεματολογία μου μπορείτε και να μην με διαβάζετε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλιέσαι.;)
Δημοσίευση σχολίου