(το νυχτόσπιτο)Στιγμές-στιγμές μου ρχεται η ανάγκη να μετατρέψω όλους τους Άγιους-Βασίληδες σε σάκους του μποξ. Είναι ένας από δαύτους έξω απ' το τυροπιτάδικο "Βελανιδιά", κουνάει τον ποπό του πέρα δώθε και φωνάζει ένα μισοχαλασμένο: "Χο-Χο"...Τον έχω βάλει στο μάτι, όπως καταλαβαίνεις... Όλως τυχαίως θα πέσει απάνω μου κι αντί για "χο-χο", θα μουρμουρίζει: "αχ-βαχ". Και να σκεφτείς ότι είμαι κατά της βίας...Αυτές οι μέρες όμως είναι φορτωμένες με λαμπιόνια, μπάλες, στρας και μια επιφανειακή συμφιλίωση με τα πράματα γύρω μας. Απ' του αγιαννιού θα βγάλουμε πάλι τα περίστροφα. Η αλήθεια είναι ότι μετά τα 10 μου, οι γιορτές των Χριστουγέννων έχασαν κάθε ενδιαφέρον. Οι στενοί φίλοι του νυχτόσπιτου εξαφανίστηκαν. Οι μισοί κάπου χωμένοι στην Αραβία βγάζουν λεφτά κι αφήνουν προίκα στα παιδιά που δεν έχουν, και οι άλλοι χαμένοι γενικότερα. Σκορπιστήκαμε. Πάνε πια οι εποχές που πάνω στην καφέ τσόχα της μαμάς οι "μεγάλοι" παίζανε τριανταμία, η Κορομηλά στο "Μπράβο" μέτραγε ανάποδα τα λεπτά μαζί με ανερχόμενα μοντέλα και τον Μαζωνάκη σε εφηβική ηλικία, ο αδερφός μου ενθουσιαζότανε με τους συλλεκτικούς δίσκους των Beatles ενώ εγώ στη γωνιά μου, ξένοιαστη, χτένιζα τα μαλλιά της καινούργιας μου κούκλας που τραγουδούσε. Πάνε χρόνια που χαιρόμουνα να βάζω τα καλά μου και να καλλωπίζομαι. Ξέρεις τώρα...έβαζα λίγο κραγιόν κρυφά, ύστερα το έσβηνα για να μην αγριέψει ο μπαμπάς, και χαιρόμουνα που έκανα κάτι τόσο φιλάρεσκο και μαζί παράνομο...Πάνε χρόνια που η τελευταία ευχή του χρόνου γινότανε με χαρά και προσμονή. Όλα ρουτίνα πια. Τι θα πάρεις σε ποιον, τι θα φορέσω, αχ βαριέμαι! Μάλλον ζω κι εγώ τον Χρονοποιό του Σαββόπουλου..Κάθε φορά μαζευόμαστε οι ίδιοι άγνωστοι άνθρωποι, κρύοι μεταξύ μας, δίχως τα περιθώρια για μείωση των μέσα μας αποστάσεων. Πολύ μαύρα κοιτάζω τις γιορτές και δε πρέπει. Συλλογιέμαι ανθρώπους πραγματικά μόνους τους και το βουλώνω. Απλά κάτι πρέπει να σκεφτούμε, να μην ξεσκίζουμε τόσο άτσαλα το περιτύλιγμα της κάθε γιορτής. Ακόμα και αν το κουτί μέσα είναι άδειο. Πρέπει να βρούμε τρόπους. Πρέπει, πρέπει.
υ.γ.λύκε, στείλε το δίκαννο να πυροβολήσω το Ρένο. Βαρέθηκα να βλέπω τη μάπα του :ρ
10 σπόροι:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 1:08:00 μ.μ. είπε...
"Ακόμα και αν το κουτί μέσα είναι άδειο. Πρέπει να βρούμε τρόπους. Πρέπει, πρέπει. "
Ναι, πρέπει...Καλά Χριστούγεννα!
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 3:20:00 μ.μ. είπε...
το κουτί είναι άδειο, επειδή η "αγάπη" δεν έχει υπόσταση ή αν προτιμάτε, διάρκεια. αγοράζουμε κάθε τόσο κάποια δώρα, δίνουμε φιλιά στον αέρα και ξεμπερδεύουμε. όλα τα κάνουμε κατάπως μας βολεύουν και τον υπόλοιπο χρόνο ξεχνάμε. η μελαγχολία των "γιορτών" είναι αβάστακτη...
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2005 3:57:00 μ.μ. είπε...
Παπαρούνα,
όταν λάβεις το δίκαννο που σου έστειλα,σε παρακαλώ,πυροβόλησε πρώτα το λύκο και μετά το Ρένο.Από του χρόνου θέλω να γίνω Κοκκινοσκουφίτσα για πάντα :p
-Ο ΛύΚοΣ-
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 24, 2005 12:29:00 μ.μ. είπε...
#Άρτεμις & Αδαή, καλά Χριστούγεννα με πολλά κουτιά γεμάτα με σοκολάτες και δώρα...
#λύκε, εσένα είναι που δεν θα πυροβολούσα...Είσαι ο λύκος μου που δεν κατάφερε να παραπλανήσει η Κοκκινοσκουφίτσα...(Να ξέρεις ότι τα παραμύθια έχουν δύο ή και τρεις διαφορετικές ερμηνείες) ;)
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 25, 2005 5:32:00 μ.μ. είπε...
"8a 3anar8oun mikres xares".. giati.. panta menei "mia xaramada to fws gia na perasei", toulaxiston gia aftous pou to apozhtoun..estw kai an den exun vrei tous tropous...den kserw giati, alla oso mavra ki an vlepw oti einai ta pragmata kathws megalwnw kai strimwxnomai, oi parapanw stixoi synexws erxontai kai ksanarxonati sto myalo mou, eidika afta ta xristugenna .. kala xristugenna ;)
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 26, 2005 12:14:00 π.μ. είπε...
σ'ευχαριστώ...καλές ξεκούραστες γιορτές και σε σένα..
(αν μας εξηγούσες τί σημαίνει και το νικ σου, θα σε κέρναγα τάρτα λεμονιού απ' τα χεράκια μου..;ρ)
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 9:24:00 π.μ. είπε...
Νομίζω πως διάβασα ένα όμορφο κείμενο εχθές το βράδυ...
Και τώρα δεν το βλέπω...
Μήπως το ονειρεύτηκα;
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 1:25:00 μ.μ. είπε...
Αν παρεις το δικανο σε παρακαλω πυροβολησε και τον Αγιο Βασιλη στην ταβερνα σουβλατζιδικο 'οι Αλπεις΄στην Πλατεια Αγιων Θεοδωρων. Ειναι σε ανθρωπινο μεγεθος, και μιλαει κιολας .Συχνα πυκνα περπαταω αφηρημενη απο διπλα και σκιαζομαι γιατι ειναι πιο ψηλος απο μενα και μιλαει- για λιγα δευτερολεπτα παντα νομιζω πως ειναι ανθρωπος και παθαινω κολουμπρα. Κατα τ'αλλα Καλα Χριστουγεννα.
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 1:52:00 μ.μ. είπε...
Το κουτί είναι γεμάτο από λέξεις.
Χρόνια πολλά Παπαρούνα, υγεία και αγάπη εύχομαι. :-)
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005 7:17:00 μ.μ. είπε...
#μπιμπ-μπιμπ,
το δίκαννο είναι στα χέρια μου.
Πες μου ώρα και οδό.
#mindstripper, υγεία, υγεία, υγεία
Δημοσίευση σχολίου