Κοιτάζω μιά τις φωτογραφίες με θέα τον Αργοσαρωνικό, μιά τις μελανιές στα πόδια. 5 στο σύνολο. Τρεις στο δεξί και δυο στο αριστερό. Και εκπλήσσομαι που δεν έχουν φύγει ακόμα. Μα ποιος μαλάκας είπε ότι το ποδήλατο δε ξεχνιέται ποτέ; Μέχρι να προσαρμόσω το σώμα μου και να βρω την ελάχιστη ισορροπία εκεί πάνω έκανα όλα τα ακροβατικά του τσίρκου Medrano! Άμα έχεις συνηθίσει σε ροζ απλό ποδηλατάκι άντε να σκαρφαλώσεις σε θηρίο, που δε φτάνεις το πεντάλ, και έχει καρφιτσωμένες περίεργες ταχύτητες στο τιμόνι.
Γι' αυτό το ξαναλέω. Οι σχέσεις πρέπει να χτίζονται σε κοινά "θέλω", σε αξίες και όχι στην ανημποριά σου να ψελλίζεις "όχι". Πίστεψέ με. Αν δε γίνεις εσύ ο Μεταξάς την ώρα που χρειάζεται, κάποιος άλλος θα σου επιτάξει το σπίτι. Γιατί θα έρθουν και τα φεγγάρια που θα σου επιβληθούν άνθρωποι, ψεύτικα χαμόγελα, μασημένες λέξεις και εσύ ούτε να ανασάνεις δε θα τολμήσεις. Τουλάχιστο, βρες τη δύναμη μέχρι τότε να μην κάνεις πίσω. Ύστερα, βλέπουμε ποια επανάσταση θα εφεύρουμε πάλι.
Θα μου πεις τώρα τι σχέση έχουν αυτές οι δυο παραγράφους μεταξύ τους...Ίσως αν αντικαταστήσεις τη λέξη "ποδήλατο" με τη λέξη «ζωή»...;
Καλύτερα;
6 σπόροι:
at: Κυριακή, Σεπτεμβρίου 18, 2005 4:43:00 μ.μ. είπε...
"...σεξ που θέλει να βγει στον ουρανό";
too kinky for me!
:ρ
περιττό να σου πω πως θέλω να βάλω αυτό που έφτιαξες σαν background,αλλά οι λειψές γνώσεις μου δε με φτάνουν μέχρις εκεί...
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2005 12:37:00 π.μ. είπε...
αν το αλλάξεις με τη λέξη εαυτός μου... ;)
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2005 12:47:00 μ.μ. είπε...
Ύστερα, βλέπουμε ποια επανάσταση θα εφεύρουμε πάλι.
Αυτό είναι που με τρομάζει πιο πολύ... Σταμάτησα ή μάλλον το κάνω όλο και πιο αραιά πια, να εφευρίσκω "επαναστάσεις". Αυτή είναι η διαφορά του τώρα μου, από το χτες μου. Γι αυτό το χτες μου φαντάζει καλύτερο, έτσι όπως το ζωγραφίζουν οι μελανιές.
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 19, 2005 11:08:00 μ.μ. είπε...
τι εγινε ρε παιδια?
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 20, 2005 2:25:00 π.μ. είπε...
#αρτ-αττακ,δε πιστεύω να έχεις την ιδέα πως είμαι όλη την ώρα συνδεδεμένη...σκόπευα να σε ευχαριστήσω μόλις ξαλάφρωνα λίγο το πρόγραμμά μου.Τέσπα.Σε ευχαριστώ για τις αναλυτικότατες πληροφορίες όπως και για την εικόνα.Οποιαδήποτε στιγμή θες πές μου και θα την βγάλω.Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Να σαι καλά.
#πνεύμα του δρόμου,συμφωνώ:)
#νεράιδα, έχω την ψευδαίσθηση πως μόνο με εφεύρεση καινούργιων δράσεων ή και αντιδράσεων θα περπατάμε..
#σκορπίνα, πως μπορείς να συνηθίσεις κάτι αν πρώτα δε το έχεις μάθει;
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 20, 2005 3:39:00 μ.μ. είπε...
σ'ευχαριστώ ,μπορεί να την επεξεργαστώ κι εγώ κάποια στιγμούλα στο φώτοσοπ και να τη βάλω.
Δημοσίευση σχολίου