Content

Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006

"When they kick at your front door how you gonna come?"

Δαγκώνω τις λέξεις μη βγουν ολοστρόγγυλες από το στόμα. Σαραβαλιασμένες τις αγαπάω περισσότερο. Φιλάω τον καθρέφτη. Με κοιτάω με επιμονή μα θυμάμαι τα μάτια σου. Θέλω να βελονιάσω τους δακρυγόνους αδένες μου. Δε θα τελειώσει αλλιώς αυτό το παιχνίδι. Ακούς ένα τραγούδι, και τα αλάτια κατεβαίνουν με ορμή. Θα πάει μακριά αυτή η βαλίτσα;

"Ρουά ματ", είχα ψελίσσει. Παιχνίδι σικέ εξ' αρχής, μα να που ο στρατηγός κλαίει δίπλα στο θρυμματισμένο πύργο σου.

Σιωπώ. Ό,τι και να ειπωθεί, θα ερμηνευτεί αλλιώς. Δε με βοηθάνε οι λέξεις μου. Οι δαγκωμένες λέξεις μου. Κατρακυλάνε στις σκάλες. Ψάχνουν για τσιρότα. Φεύγουν απ' το σπίτι. Όταν είμαι σαραβαλιασμένη, δε με αγαπάνε.

Κοντράρω τις λύπες μου με αυτές του κόσμου και αποχωρώ αμαχητί. Υπάρχουν πάντα σοβαρότερες. Το βουλώνω με τα αποσωποιητικά να στάζουν στα πατώματα.

Γυαλίζω τις μπαρέτες μου και βγαίνω στο δρόμο.

Μόνη είμαι.

Και δαγκωμένη.

Σιωπή.

Αισθάνομαι σα κοκκινάδι που λέκιασε τη μπλούζα σου. Δε με θες.

Σα μια γραμμή ισχνή, μα ικανή να μουτζουρώσει τοίχο.

Τίποτα δεν έμεινε όρθιο, παρά μόνο το χαμόγελο.

Να σου φτιάξω ένα απο δαγκωμένες λέξεις;

Σπάω το ρόδι. Το μέσα σου. Το μέσα μου.

(φώτο: Γ. Εμφιετζίδης)

14 σπόροι:

angeliki marinou says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006 5:26:00 μ.μ. είπε...

with your hands...on the trigger of your gun.

Ευχή για τη νέα χρονιά.

stratos says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006 8:45:00 μ.μ. είπε...

ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος

Μαύρος Γάτος says:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 01, 2007 5:22:00 π.μ. είπε...

Είναι εποχές των αλατιών, κι είναι και η εποχή της ζάχαρης.

Μακάρι το 2007 να είναι ζαχαρένιο.

Σ;0)

ggl says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007 12:58:00 π.μ. είπε...

Ερεθισμένοι αδένες, τσιρώτα, μα τι γίνεται; Δε βγάζεις τη γλαστρούλα σου καμιά βόλτα μπας και ο κρύος αέρας σε συνεφέρει;

Katerina ante portas says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007 2:09:00 μ.μ. είπε...

Ti πρωτότυπα που σου ευχήθηκε ο μαύρος γάτος!
Εγώ όμως κλασσικά, σου εύχομαι Αγάπη για σένα για τους δικούς σου για τους γύρω. Την αγάπη που ουδέποτε διαιρείται και μειώνεται όσο και αν απλόχερα δίνεται.

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007 3:19:00 μ.μ. είπε...

#ρεντον,:)

#Στράτο, είναι οι δρόμοι του Βερολίνου όμορφοι; Ο καινούργιος χρόνος να είναι ολοκαίνουργιος:)

#Ρεσπεκτ, νομίζω ήσουν ο τελευταίος που μού ευχήθηκε στις 31/12...:ρ Επίσης, επίσης και να χαιρόμαστε τις μικρές χαρές της καθημερινότητας;)

#μαύρε γάτε, μελένιο, μελένιο!
Καλή χρόνια, λοιπόν..:)

#τζιτζ, μες στις γιορτές, η γλαστρούλα μου βάρυνε κάπως...:{
Δε μπορούν να με μετακινήσουν πια.Υπομονή!:ΡΡ-χιχι

#Κατερίνα, ευχαριστώ!Κι εγώ το πιστεύω αυτό για την αγάπη. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Τα μισά και τα τέταρτα δεν ισχύουν. Δεν είναι μπακάλικο οι ψυχές. Και ναι, η καλοσύνη επιστρέφεται.

Κατακόκκινη και ταξιδιάρικη η νέα χρονιά ας είναι!

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007 4:19:00 μ.μ. είπε...

πάρτε κι ένα παπαρουνίστικο δωράκι(όχι! δε παίζω πιάνο, μη δυσανασχετείτε..)

...and your singin lead soprano in a junkman's choir...

αποθήκευση ως...κτλ...κτλ

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 02, 2007 9:14:00 μ.μ. είπε...

"Αισθάνομαι σα κοκκινάδι που λέκιασε τη μπλούζα σου. Δε με θες."

Αναρωτιέμαι τί χρώμα είναι η μπλούζα στην οποία αφορά ο λεκές.Γιατί αν είναι κόκκινη αλλάζει το πράμα και ο λεκές εξακολουθεί μεν να υπάρχει,αλλά ανώδυνα κουκουλωμένος ;)
Καλή χρονιά!

- ο λύκος-

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007 10:02:00 π.μ. είπε...

#λύκε, υπάρχει και "ανώδυνα";;;
Κατα τα λοιπά, νομίζω είναι η 3η φορά που λέμε μεταξύ μας ευχές:Ρ Αυτές οι Σκιές, γιατί δε μας κάθονται;; Καλή χρονιά με πολλά γλυκά.........και μανιτάρια :Ρ

#Ρησπέκτ, άμα έκλεισες με μένα αναγνωστικά, και το βράδυ είχες απώλειες, που γραφεις στο μπλοκ,χμ, δε νομίζω πως μπήκε τόσο καλά η χρονιά...:ρ

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007 10:52:00 π.μ. είπε...

Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη :))

fish eye says:
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007 9:56:00 μ.μ. είπε...

ξερεις το κοκκιναδι..μπορει να ειναι κι ανεξιτηλο σημαδι στις ακρες των χειλιων του..σου το ευχομαι..τοτε οι λεξεις θα τρεχουν νερο..και το ροδι θα σπαει μονο για ευχες..φιλια..!!

emptyscreen says:
at: Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007 11:11:00 μ.μ. είπε...

ωραία τα ρόδα και το δέντρο που κάνει τα ρόδα ακόμα πιο ωραίο!
καλή χρονιά(σου απάντησα στο σχόλιο, λίγο καθυστερημένα είναι η αλήθεια, ευχαριστώ)

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 04, 2007 2:15:00 π.μ. είπε...

#μπερδεμένη, περισσότερο μπερδεμένη απο μένα αποκλείεται να είσαι:)Καλή χρονιά..

#μετοφεγγάριαγκαλιά, άμα είναι ανεξίτηλο,τότε είναι που θα με κυνηγάει αγριεμένος... και παραφράζοντας ατάκα απο το Σινγκλς: "τώρα τις πήρα τις θερμίδες μου, τώρα πρέπει και να τις χάσω;":Ρ

#emptyscreen, χαρήκαμε για τη γνωριμία..;)Καλή χρονιά, με ροδιές φορτωμένες..

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Ιανουαρίου 07, 2007 1:01:00 π.μ. είπε...

χα!Άμα με ξαναδιαβάσεις, και μετά σπάσει και κανένα γυαλικο, τουλάχιστον θα ξέρεις πού να ρίξεις το φταίξιμο:ΡΡΡ
καληνύχτα, καληνύχτα:)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers