"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"
Γιάννης Αγγελάκας
____________________
"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."
Γιώργος Χειμωνάς
____________________
"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"
Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________
"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"
Μάνος Ελευθερίου
9 σπόροι:
at: Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006 9:22:00 π.μ. είπε...
Καλό Πάσχα καλή μου!
at: Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006 2:46:00 μ.μ. είπε...
Εγώ πάλι πάντα προτιμούσα το βουνό.
at: Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006 6:34:00 μ.μ. είπε...
Στον βυθό της κάποτε ένιωθα γαλήνη, μέχρι που μέσα στην τόση σιγή ακούστηκε και η συνείδησή μου, από τότε την αποφεύγω.
at: Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006 10:10:00 μ.μ. είπε...
#μηδέν κόμμεντς, καλό Πάσχα και σε σας! Να φάτε, να πιείτε, να διασκεδάσετε...γιατί έχουμε και μια Γιουροβίζιον να περιμένει:ρ
#Αρτάκη, πας να μου τη βγεις από αριστερά για να ισοφαρίσεις το 1-0;...:D...η αλήθεια είναι πως ένας άντρας θα ήταν απαραίτητος στην προκειμένη φάση. Τον θέλω δεμένο χειροπόδαρα πάνω στη λαμπάδα μου! :ρ
Καλό Πάσχα και σε σας:)
#Κόκκινο μπαλόνι του βουνού, γούστα είναι αυτά...Εγώ φύτρωσα δίπλα στη θάλασσα..:)
#Κοπρολάγνε, μου αρέσετε γιατί είστε ιδεαλιστής:ρ
#Τζιτζιελ, δεν σας πολυκαταλαβαίνω...Βυθός;Συνείδηση; Τί εννοείτε; Παρακαλώ επαναλάβετε:)
at: Τετάρτη, Απριλίου 19, 2006 10:51:00 μ.μ. είπε...
Για την θάλασσα μιλούσα, τεσπα.
at: Δευτέρα, Απριλίου 24, 2006 6:00:00 μ.μ. είπε...
Ρεσπεκτ, όσο δύσκολο και να ήταν , τη βήκαμε τη θάλασσα!
ιδού:
http://download.yousendit.com/4B2965806B004212
:)
at: Πέμπτη, Απριλίου 27, 2006 12:08:00 μ.μ. είπε...
"Θα βάλω κόκκινο βαθύ κραγιόν
και θα πετάξω στην φωτιά τα άδικα τα λόγια
δεν ξαναγίνομαι γιορτή των αλλονών
ορκίζομαι στον ουρανό που μ' αγκαλιάζει χρόνια
καρδιά μου σώμα μου γλυκό
ενα ταξίδι αρχίζει
θα γίνουμε ενα θα το δεις
με αυτό που μας αξίζει
θα γίνω αέρας και θα κρατώ της νύχτας
την ανάσα σαν θα γεννιέται φως
θα κρατώ την νύχτα καρδιά μου
θα βάλω κόκκινο βαθύ κραγιόν γιατί ο καιρός δεν με τρομάζει
ορκίζομαι στον ουρανό που χρόνια μ' αγκαλιάζει δεν με τρομάζει
καρδιά μου σώμα μου γλυκό
ενα ταξίδι αρχίζει
θα γίνουμε ενα θα το δεις
με αυτά που μας αξίζει"
at: Πέμπτη, Απριλίου 27, 2006 11:30:00 μ.μ. είπε...
όχι, όχι!Δεν είναι δικό μου-μακάρι να ήταν εδώ που τα λέμε:ρ...
Είναι του Κωνσταντίνου Βήτα, το τραγουδά η Τάνια στον δίσκο: "Το χρώμα της Μέρας"..
είχε γίνει και βιντεο-κλιπ..μου κάνει εντύπωση που δεν το ξέρεις
at: Σάββατο, Απριλίου 29, 2006 6:52:00 μ.μ. είπε...
και όμως σου είπα μλκ...
Όχι Κωνσταντίνος Βήτα...
αλλά
Μιχάλης Δέλτα...
-τους έμπλεξα:ρ-
Δημοσίευση σχολίου