Content

Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005

"άργησες, άργησες χαρακτηριστικά"

Ξένοι, όπως είμασταν
"Μετά από τόσα γεγονότα, τόσες νύχτες αϋπνίας, τόσα γέλια και τόσα κλάματα, κι αναμονές, και μεγάλα, μακρόσυρτα φιλιά, γινόμαστε πάλι ξένοι, όπως ξένοι είμασταν. Όλα ξετυλίγονται γρήγορα, ζούμε στον πλανήτη των ανέμων που τρέχουν: ζούμε και ξεχνάμε κι έπειτα πάλι κάνουμε την ίδια λάθος κίνηση.
Μετά απ' όλα, δεν μένει τίποτα: κάθε τέλος της χρονιάς, σβήνουμε δεκάδες ονόματα κι αριθμούς κι όλο προχωρούμε, βαθύτερα, μες στο σκοτάδι. Και, γράφω ξανά και ξανά την ίδια ιστορία, μήπως καταφέρω και της δώσω ένα καλό τέλος. Γράφω τα γεγονότα για να μη γλιστρήσουν, συγκρατώ τα κινούμενα επίπεδα, τις μορφές της ασυνέχειας μέσα στο χώρο: όταν ξημερώνει, είμαι πολύ, πάρα πολύ κουρασμένη - όσο πλησιάζω στη γραμμή του ορίζοντα, τόσο απομακρύνεται, όσο προχωρώ, τόσο πυκνώνει το παλιό εκείνο αμφεταμινικό σκοτάδι. Και, μετά από τόσα γεγονότα, τόσα τρομερά ξενύχτια, μένουμε ανέπαφοι κι όλα μοιάζουν καινούργια κι αρχίζουν με τους γνώριμους ρυθμούς της κόλασης: δε θα ησυχάσουμε ποτέ, ποτέ δε θα ξεκουραστούμε. Άργησες, άργησες χαρακτηριστικά: δεν είμαι πια εδώ - η εκρηκτική σου σιωπή σκορπάει όλα τα γεγονότα, κι όταν θα ξεχαστούν θα είμαστε πάλι ξένοι."

Άλφαμπετ Σίτυ-Σώτη Τριανταφύλλου

6 σπόροι:

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005 2:46:00 μ.μ. είπε...

Μη με ρωτάς, δε θυμάμαι...

Unknown says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005 4:18:00 μ.μ. είπε...

αυτό λέγεται ζωή... είμαστε πάντα μόνοι στην πραγματικότητα

xryc agripnia says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005 6:51:00 μ.μ. είπε...

Τι γεγονοτα μπορει να κανουν δυο ανθρωπους να εκφραζονται απο το ιδιο αποσπασμα ενος βιβλιου,απο τα λογια και τα βιωματα ενος αλλου ανθρωπου;

http://agripnia.blogspot.com/2005/06/blog-post_20.html

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2005 3:32:00 μ.μ. είπε...

Μη με ρωτάς,προσπαθώ να μην θυμάμαι
:)

xryc agripnia says:
at: Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2005 4:10:00 μ.μ. είπε...

Και εγω...αλλα "η πολυτελεια της ληθης τρεχει με χιλια μακρυα απο μενα".

drskafidas says:
at: Τρίτη, Νοεμβρίου 29, 2005 12:02:00 π.μ. είπε...

μη με κοιτας σε φοβαμαι...

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers