Content

Τετάρτη, Νοεμβρίου 02, 2005

"όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς"

Είμαι ελαφρύς.
Πιο ελαφρύς κι από πούπουλο κοκαλιάρη γλάρου.
Ελαφρύς σαν το πνεύμα της σαπουνόφουσκας
και σαν το χάδι της ευθυμίας.
Είμαι ελαφρύς.
Ελαφρύτερος κι από το νυφικό της αράχνης.
Ελαφρύς σαν φεγγαρόσκονη και σαν παιδικό χάχανο.
Τα ακροδάχτυλα των ποδιών μου εγκαταλείπουν το έδαφος.
Φτερωτά φτερά και τουρμπίνες ζαχαρωτά
δουλεύουν φουριόζικα μες στην καρδιά μου.
Ανηφορίζω ανέμελος και μακάριος την πιο ανηφορική,
την πιο θεσπέσια και πιο εύκολη ανηφόρα.
Καταπίνω τα σύννεφα.
Χορεύω βαλς με τη μεγάλη Αρκούδα,
παίζω κρυφτό με τη Μικρή,
σβήνω το Άλφα του Κενταύρου
κι ύστερα σαν παραχορτασμένος σκύλος,
νωχελικά απλώνομαι
πάνω στην πλάτη του χάους
ενός καλοσυνάτου βροντόσαυρου,
που δε σταματάει στιγμή να ταξιδεύει
και εκεί κοιμάμαι ανυποψίαστος
για το πού θα με βρει η αυγή...

Γιάννης Αγγελάκας

5 σπόροι:

drskafidas says:
at: Πέμπτη, Νοεμβρίου 03, 2005 12:46:00 μ.μ. είπε...

περνούν οι μέρες γρήγορα
μα μερικές φρενάρουν
με παίρνουν στην καρότσα τους
κι ομορφα με βολτάρουν
Γ.Α.

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Νοεμβρίου 03, 2005 10:56:00 μ.μ. είπε...

#dr,
"ω δεσποινίς μου ουτοπία
δεν έχει εδώ
άλλες καρδιές να κάψεις
φύγε για έναν αστερισμό
κι αν ίσως βρεθεί κάτι καλό
να μας φωνάξεις
να μας φωνάξεις
να μας φωνάξεις"

Τελικά βρέθηκε τίποτα καλό;

#σκορπινούλα, για τον βροντόσαυρο ανησυχείς;:ρ

Unknown says:
at: Πέμπτη, Νοεμβρίου 03, 2005 11:28:00 μ.μ. είπε...

και γω πάντα μένω με αυτό το ερώτημα πού θα με βρει η επόμενη αυγή... ;)

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 04, 2005 7:59:00 π.μ. είπε...

εσείς ανεβήκατε σε κανέναν βροντόσαυρο ή σας πλανεύουν τα βράδια και το πρωί χάνετε τον δρόμο;:ρ

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 04, 2005 4:06:00 μ.μ. είπε...

Ούτε εγώ...
Μη κοιτάς που σου γελώ με παρενθέσεις...

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers