Content

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2005

Φιλί που αρωμάτισε γλώσσα και ουρανίσκο


Μια βέρα στη χούφτα μου. Όχι δική μου. Αλλά τώρα πια δικιά μου. Σου 'χουν διαβάσει ποτέ διαθήκη; Ψάχνω να βρω την ημερομηνία γάμου, αλλά τίποτα. Μόνο σκουριά. Προσπαθώ όπως κάνουν τα μέντιουμ. Κλείνω τα μάτια, τη σφίγγω στο χέρι, και παλεύω να ξεχωρίσω καμιά εικόνα από το παρελθόν. Δυσκολίες μιας άλλης γυναίκας. Άγνωστης επί της ουσίας σε μένα. Ψυχανεμίζομαι τη φτώχεια, τα χάδια, τις χλωρίνες, τα μπαχάρια, τις καρφίτσες, τις κλωστές, τις σκόνες, τα δάκρυα. Τί άλλο μπορεί να "πιάσει" ένα μέταλλο φυλακισμένο ακούσια ανάμεσα σε δάχτυλα;
Και από την άλλη, στην ισοπέδωση της ζωής. Καταχραστές συγγενείς με κροκοδείλια δάκρυα. Τουλάχιστον αυτό με αλαφραίνει που δε μπορώ να κλάψω.
Έτσι;

2 σπόροι:

Unknown says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2005 7:09:00 μ.μ. είπε...

καλώς σε βρήκα παπαρούνα... εμείς οι άντρες οι περισσότεροι ίσως έχουμε ένα κάτι σαν ... κόλπο... κλαίμε από μέσα μας... και τα δάκρυα αυτά πονάνε... σου λειώνουν την καρδιά τις αρτηρίες τις φλέβες γιατί κυλάνε μέσα στο αίμα σου... σε εξαγνίζουν...

elpinor says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2005 9:06:00 μ.μ. είπε...

Να ζησεις να την θυμασαι, να ψαχνεις τη ζωη της οπως σημερα και να την αγαπας,καμια φορα αυτες οι αγαπες απο μακρυα ειναι πιο εντονες και δυνατες απο τις "κοντινες" αγαπες

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers