Content

Κυριακή, Ιουλίου 17, 2005

Τρυγωδία


8.30.Επίδαυρος.Μ'ένα ελαφρό αεράκι να τριγυρίζει ανάμεσα στα βουνά και να σε τυλίγει.Τα σκηνικά της παράστασης έτοιμα,βαμμένα σε αρχαιοελληνικό στυλ με τα κλασσικά αγάλματα στις πόρτες. «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη.Σκάει μύτη ο υπουργός υγείας Κακλαμάνης.Συμπαθέστατος με ένα ροζέ πουκαμισάκι...Τα φώτα ανάβουν για λίγο,λαιμοί κουνιούνται δεξιά κι αριστερά μπας και δουν τον πολιτικό.Το μισό θέατρο αρχίζει να χειροκροτά...
8.50...Ξάφνου,καταιγισμός από φώτα,φλας και μια αναμπουμπούλα στις θέσεις των επισήμων...Στο χώρο εισέρχεται ο Ψινάκης,ο Αλιάγας και ο Σπυρόπουλος...Σε όλο το θέατρο ακούγεται ένα σούσουρο.Ο διεθνούς φήμης μάνατζερ εισέρχεται με τον αέρα του σταρ.Χτενίζει τα μαλλιά του με μια χαριτωμενιά και γελάει στις κάμερες...Το αστραφτερό δόντι ξεχωρίζει ως το τρίτο διάζωμα... Ο Αλιάγας σαν καταξιωμένος παρουσιαστής χαιρετά τους πάντες.Από τις ταξιθέτριες μέχρι τον υπουργό...32 ώρες ζωντανό πρόγραμμα έκανε,πως να μην αναγνωριστεί το ταλέντο και τα τάλαντα;Δειλά-δειλά ακούγονται τα πρώτα χειροκροτήματα...Έπειτα από λίγο,όλο το θέατρο αρχίζει να χειροκροτά χαρούμενο...Το σεμνό δίδυμο κοιτάει προς τα πάνω το κοινό του και το χαιρετά με χαμόγελα και σεμνές χαιρετούρες...
Κι όμως αυτό είναι το σημείο των καιρών.Το κοινό της Επιδαύρου να χειροκροτά έναν άνθρωπο που κατάφερε να γίνει ο καλύτερος μάνατζερ του εαυτού του...Καμία αντίδραση,καμία ταπεινότητα.
Η παράσταση ήταν πάρα πολύ καλή.Με έναν Λαζόπουλο να κάνει το ρόλο δικό του και ο χορός καλοκουρδισμένος.Πολύ καλές και οι μουσικές του Μικρούτσικου...Το μοναδικό πρόβλημα ήταν ο ήχος αλλά ασήμαντο μπρος στις υπεροχές.Από τις στιγμές που η Τέχνη κινείται σοφά. Κι ο Αριστοφάνης επίκαιρος,με μια κανάτα κρασί στο ένα χέρι και στο άλλο την πένα του...

1 σπόροι:

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Ιουλίου 17, 2005 11:56:00 μ.μ. είπε...

Αγαπητέ Φίλε,δε θέλω να πιστέψω πως το κοινό της Επιδαύρου είναι τόσο αφελές ώστε να ξεσηκώνεται από το σπίτι του μόνο και μόνο για να δει τον Λαζόπουλο...Η σοβαρότητα του χώρου συνάδει με το ταλέντο του συγκεκριμένου,όπως και των υπολοίπων συντελεστών της παράστασης.Οι κοινωνικές δε επαφές είναι αναπόφευκτες...είτε είναι ο Ψινάκης είτε ο Κραουνάκης.Είναι σημαντικό επίσης πως το "κοινό",όσο στατική και αν είναι αυτή η λέξη,μεταπλάθεται και προσαρμόζεται στα δεδομένα του καιρού του...Όμως μου έκανε εντύπωση και με ξύνισε η ευκολία των ανθρώπων να χειροκροτήσουν κάποιον,ο οποίος βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της Τέχνης,μέσα σε έναν χώρο ιερό και με ιστορία...Όπως η δικιά τους αντίδραση ήταν τελείως ασεβής και ανάρμοστη,κατ'εμέ.Έχω την αίσθηση πως αν σε παράσταση με την Καραμπέτη,έσκαγε μύτη ο Τσαλίκης ο ίδιος πανικός θα γινότανε.:-)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers